Zdaniem Zygmunta Kubiaka - znawcy historii, literatury oraz mitów Greków i Rzymian: „istnieje pewna liczba dzieł, które nam towarzyszą i są dla nas zawsze obecne, jakiekolwiek by ogromne fale czasu z przyszłości przetoczyły się - poprzez teraźniejszość - ku przeszłości i w nią zapadały.” Do nich należą WYZNANIA świętego Augustyna. - Ciekawe: to ulubiona moja lektura, a nie zwróciłem uwagi na mały fragment, który potwierdza moje myśli o rzeczywistości i człowieku - o jego miejscu w tym świecie. Oto, jak do tego doszło, że ten tekst zaświtał znów mocno w mojej świadomości.

Wśród wymienionych tęsknot zabrakło najistotniejszych: Znać siebie. Posiadać pewność, że ludzkie - w SŁOWACH ubierane - pojmowanie świata i człowieczego losu jest sensowne. Być w miarę zadowolonym z tego, jak się życie układa.

Wanda Połtawska ze wspomnień z obozu: „Do śmierci. Chciałam umrzeć, nie być, zginąć bez śladu.” Ze wspomnień zrodził mi się felieton, który jest - Magda Świderska-Siemieniec: MAŁĄ CZĄSTKĄ ROZPACZY WSZECHŚWIATA.

Z wyliczonych kolorowych tęsknot Wandy Poł-tawskiej zostały CZARNE. To dobry kolor - jako temat felietonu - na początek listopada, gdy krzątać się będą ludzie na cmentarzach przy grobach bliskich z okazji Dnia Zmarłych.

„Do wrzosowisk, lasów zielonych, do przestrzeni.” Co dałoby się jednym wyrazić pojęciem: do przyrody. Jednakże to słowo - PRZYRODA - jest zbyt ogólne, jakby nierealne, gdyż nie ma odniesienia do konkretnej rzeczywistości. No i nie rozbudza wyobraźni ani nie budzi w sercu tęsknoty - przede wszystkim do tego, czego człowiek doświadczał, w czym był zanurzony. Co współtworzy nadal - przez zachowane w pamięci obrazy czy doznania - cząstkę człowieczej osobowości oraz ma wpływ na aktualne przeżywanie swego miejsca w świecie, a także na to, co się życia staje udziałem.

Jak to dobrze pogadać, kiedy się szuka tematu do pisania. W gronie paru osób czytaliśmy ostatni felieton. Zapytałem: „O czym teraz?” Pierwsza odpowiedź: „Jak to, o czym? Po kolei o przemożnych tęsknotach w różnych kolorach.” - Ktoś dodał: „No i o sposobach wyrażania prawdy.” Nawet policzyli, że mi wyjdzie z tego co najmniej trzynaście felietonów...

Dla mnie - tak to odbieram: Wszystko wokół staje się coraz bardziej zwariowane. W polityce, w sądownictwie, w służbie zdrowia, w gospodarce, w Kościele. W obyczajowości, w nauce i w modzie. Po prostu - szaleństwo: na stadionach, drogach, na dyskotekach, w internecie, na zakupach.