Inaczej mówiąc: SWÓJ SWOJEGO ZAWSZE BRONI. A więc: Lekarz broni lekarza. Policjant policjanta. Sędzia broni sędziego. Swój - swojego. To się nazywa SOLIDARNOŚĆ - solidarność korporacyjna, partyjna, klanowa, klubowa. Można zamiast słowa solidarność powiedzieć: lojalność. Chociażby ten ktoś okazał się być skończonym draniem - ZAWSZE należy bronić swojego.

Protagoras - twierdząc, że miarą wszechrzeczy jest człowiek - abstrahował od idei Boga. Uważał bowiem całkiem słusznie, iż podejmując myślenie o Bogu człowiek wkracza w NICOŚĆ. Po dwudziestu czterech wiekach - inaczej, całkiem prozaicznie, tę myśl wyraził Gabriel Marcel: „Gdy o Bogu mówimy - to NIE o Bogu MÓWIMY.”

Zegar wybijał ósmą, gdy zamykałem drzwi domu. Z Michałowic, przez Grzybowiec, do Jagniątkowa, ulicą Myśliwską, u kresu której - przy Szkółce Leśnej Karkonoskiego Parku Narodowego - zaczyna się Koralowa Ścieżka. Niebieski szlak. Spacerowy. Kiedyś, kilkadziesiąt kroków od szlaku, widoczne były bryły skał - jak olbrzymie paciorki. Dziś zasłonięte gęstym lasem młodych świerków. Dawno, oj, bardzo dawno temu, wspinaliśmy się na te skały skacząc, wrzeszcząc wniebogłosy, ścigaliśmy się, kto pierwszy i bawiliśmy się w chowanego...

Pragnę dopowiedzieć kilka myśli do felietonu CO JEST DROGĄ? Felieton ów raczej dawał odpowiedź na pytanie: Co NIE jest drogą? Chcę nakłonić Cię, Czytelniku, do pogłębionej - tym razem wyłącznie - pozytywnej refleksji nad swoim życiem czy lepiej: nad swoim przeżywaniem człowieczeństwa.

Niedziela. 15 czerwca. Doroczny odpust w parafii Piechowice - świętego Antoniego. Ołtarze toną w kwiatach. Dziś jednak z innego powodu bardziej podniośle i wyjątkowo uroczyście: Poprzedzany licznym orszakiem ministrantów i księży - było nas dziewiętnastu - w procesji wstępuje do świątyni i staje przed ołtarzem Dostojny Jubilat. Osiemdziesiąte urodziny - to warto podkreślić - których nie widać, gdy się patrzy na szczupłą sylwetkę księdza Adolfa i jego uśmiechniętą twarz. Zaznaczone w tytule: WSPANIAŁY JUBILEUSZ dotyczy, owszem - całej oprawy przeżywanej uroczystości, ale przede wszystkim faktu, że to 55-ta rocznica święceń kapłańskich...

W pierwszym tegorocznym felietonie - ŚWIĘTO KAŻDEGO DNIA - umieściłem tekst piosenki zaczynającej się od pytania: „Po co się żyje i dla kogo?” PO CO? - to już wiemy. Krótko: Aby dążyć do PEŁNI CZŁOWIECZEŃSTWA.