Wspomnienie o Renacie Marczewskiej-Wagner (1911-2008)
Lekarz pediatra. Przez 65 lat leczyła, 28 lat kierowała oddziałem dziecięcym jeleniogórskiego szpitala. Pisała, rysowała. Erudytka. Człowiek renesansu.

Wspomnienie o Danucie Malinowskiej (1947-2005)
Nikt by się nie spodziewał, że Danuta Malinowska - energiczna, pogodna, pełna energii i radości życia - pożegna się z tym światem. Walczyła o życie przez pięć lat, nie poddając się i szukając ratunku. Kiedy leżała na legnickiej onkologii, a do pani Danusi jak zwykle przyjechali odwiedzający, lekarz powiedział do Krystyny Manieckiej, wizytatora jeleniogórskiej Delegatury Kuratorum Oświaty: To musi być niezwykle dobra osoba, skoro tyle osób pamięta o Niej i przyjeżdża w odwiedziny. Tak było w istocie - dar empatii, otwarcie na problemy innych, gotowość do pomocy - to były istotne cechy nauczycielki, która zaskarbiła sobie pamięć i miłość zarówno uczniów, jak i współpracowników ze szkół, w jakich pracowała.

Wspomnienie o Łucji Woźniak (1935-1998)
Są ludzie, których na żałobnej eucharystii i nad otwartym grobem żegna garstka ludzi. I są tacy, których żegna liczny tłum przyjaciół, znajomych, krewnych. Tak było w lipcowy dzień na kamiennogórskim cmentarzu. Co było w Łucji Woźniak niezwykłego, że tyle osób pragnęło Ją pożegnać i do dziś wspomina, nie zostawiając na jej portrecie ani jednej skazy?

Wspomnienie o księdzu Władysławie Rączce (1925-2009)
Zdarzyło mi się zaledwie kilka razy odbyć dłuższą rozmowę ze Świętej Pamięci Księdzem Władysławem Rączką, ale wspomnienie tych spotkań pozostało żywe do dnia dzisiejszego. Za każdym razem otaczał je zresztą klimat niezwykły. W głównej mierze tworzyła go niewątpliwie sama Osoba Proboszcza i zarazem Dziekana, ale pewną rolę odgrywało zapewne także samo miejsce naszych dyskusji - wiekowa kancelaria parafialna w zabytkowej plebanii przy obecnej ulicy Kościelnej. Przez znaczący okres czasu sekretariatem tym zawiadywał pan Tadeusz Zachar.

Wspomnienie o o Michale Pelzerze (1942-2004)

Wspomnienie o Stanisławie Bernatcie (1899-1979)
Takich ludzi, jak Stanisław Bernatt, nie zapomina się. Można ich podziwiać, można im zazdrościć, czasami mogą irytować, bo niezależni i nietuzinkowi. Pamiętam, jak wchodził do redakcji: wysoki, bardzo przystojny, szpakowaty, często w szarym blezerze, jak twierdził, udzierganym z sierści psa. Nie musiał się zapowiadać ani umawiać. Był KIMŚ, dla kogo wszystkie drzwi stały otworem.

Życiorys ks. Wilhelma Kubsza owiany jest legendą. Co sprawia, że ponad 30 lat po śmierci, pamięć o nim jest nadal żywa, a losy duchownego nie przestają fascynować. Ks. Kubsz spędził w Jeleniej Górze ledwie sześć lat, a mimo to pozostaje symbolem tego miasta. Mocno wrył się nam w pamięć ten niezwykły kapelan.