Ostre brzmienia w Krainie Łagodności

Jako pierwszy na borowickiej scenie stanął Janek Samołyk. Ujmująca osobowość artystyczna, młodzieńcza żywiołowość i naturalność, dobry kontakt z publicznością. Bardzo zróżnicowane nastroje muzyczne od lirycznych ballad po dynamicznego rocka. Tak można w pigułce zrecenzować występ Jana Samołyka. 

Dominika Barabas to artystka z pazurem, idąca własną, bardzo indywidualną ścieżką twórczą. Jest piosenkarką i autorką tekstów, kompozytorką i aranżerką. Każdy z jej utworów to odmienna historia, kipiąca różnorodnymi emocjami i fuzją dźwięków.

Z poezją Andrzeja Bursy, Rafała Wojaczka i tekstami poetyckimi Grzegorza Ciechowskiego w Borowicach zmierzył się zespół Fonetyka. Lider zespołu przyznał, że łatwiej im, kiedy wspierają się „genialnymi tekstami”.

- Jestem wnukiem leśnika, a ten festiwal ma długoletnią tradycję, wymyślili go leśnicy. I muszę przyznać, że pierwszy raz gram w lesie – mówił ze sceny solista Fonetyki, Przemysław Wałczuk, doceniając wyjątkowe miejsce koncertowania. Na finał podziękował publiczności słowami „dobrze było tutaj z wami być”.

Na finał drugiej odsłony „Gitarą i...” wystąpił Skubas z muzykami. Nie krył, że i jego oczarowało miejsce koncertowania w Borowicach. Tym bardziej, że zespół do Borowic przyjechał prosto z Przystanku Woodstock, gdzie grali koncert poprzedniej nocy.

- To niesamowite, że tutaj słychać szmer strumyka – dzielił się ze sceny swoimi wrażeniami z Borowic Skubas. Po pierwszym utworze przyznał, nawiązując do idei borowickiego festiwalu, że ich utwory z poezją mają wspólnego tylko trochę. A później pozwolił, aby za niego mówiła muzyka. Borowicką polanę wypełniły klimatyczne utwory i mocne brzmienia.