Nazwy ulic – kolejne do zmiany

Najbardziej skundlony naród na świecie.

Gratuluję partyjnej czujności panie Hreniak. Pod tym względem przypomina pan działaczy z minionego okresu. Nie chcę powiedzieć jakiego, bo wy z PiS lubicie ludzi ciągać w nieskończoność po prokuraturach. Ciekawe jakie jest pańskie uzasadnienie dla zmiany np. ulicy II Armii Wojska Polskiego w Bolesławcu na ulicę Generała Augusta Emila Fieldorfa „Nila”. Wg tej zarządzonej przez łaskawego pana zmiany to gen Nil wyzwalał te ziemie? A ci polscy patrioci z II Armii Wojska Polskiego, którzy ginęli i cierpieli na polu walki za te ziemie to agresorzy? Jakim prawem pan ich tak poniżył?

Żądam upublicznienia pańskiego uzasadnienia, panie wojewodo Hreniak dla wyboru Wrotniewskiego na przewodniczącego Rady Miasta. Przypomnę, że Wrotniewski głosował za wyborem siebie na przewodniczącego! Wstyd, to chyba za łagodne określenie na taki czyn.

To nie PRL był kundlem to teraz są skundlone czasy. Jak można patrząc w swoje odbicie w lustrze (pan wojewoda)ignorować dokonania II Armii Wojska Polskiego. Krew tych żołnierzy wsiakła w naszą ziemię, woda w Nysie Łuzyckiej była czerwona od krwi poległych w trakcie jej forsowania w okolicy Przewozu, na cmentarzu w Zgorzelcu jest ponad 6 tysiecy grobów tych ludzi. A ilu odniosło rany i przeżyło - mój ojciec też. I ktoś taki - wypierdek PISu osmiela sie negować ważność i dorobek kryjacy się pod ta nazwą i pod tym sztandarem. Wstyd mi za Pana "wojewodo" I mam nadzieję że kiedyś Pana dzieci i dzieci takich aparatczyków będą się wstydzić za właśnie podejmowane z partyjnego nakazu działania rodziców. Moje pokolenie - synów żołnierzy którzy przelewali swoją krew w walce z faszyzmem i wyzwalali dla nas te ziemie jest dumne za działanie swoich ojców. I jeszcze jedno. Wypadało przynajmniej się skonsultować a jeszcze lepiej bywać w młodości na lekcjach historii, albo posłuchać domowych opowieści ludzi którzy przeżyli czas wojny. Przyjdzie czas na "wymiatanie" obecnych nowych bohaterów. Interesujące jest że w Niemczech nie likwiduje się pomników po Rosjanach i ich miejsc pamięci ani nazw ulic. A przecież tam dopiero się działo.

A cóż zawinili żołnierze II Armii wojska Polskiego, żeby teraz odbierać im honor, który ponoć jest tak ważny dla obecnych władz? Chłopaki siłą wyrwani ze swoich domów na Podolu czy Wołyniu, wywiezieni na Syberię, którzy nie załapali się do armii Andersa i potem chcieli wrócić do Polski. A innej drogi w tych podłych czasach dla nich nie było. Albo potem, już po wyzwoleniu (jak dla kogo "wyzwoleniu"), siłą zabierani z ulic miast opuszczonych przez Niemców. I jedni, i drudzy mieli komunę gdzieś. Po prostu nie mieli innego wyjścia i wciąż mieli nadzieję, że walczą o wolną Polską. I ginęli w nieswojej sprawie, bez szans na poprawę losu ich kraju, co czyni ich los jeszcze bardziej tragicznym... Brak rozsądku, Panie Wojewodo, ahistoryzm i krótkowzroczność. Wstyd i głupota!

W obecnej polityce historycznej państwo wypiera z pamięci historię Wojska Polskiego walczącego na froncie wschodnim podczas II wojny światowej. Nie tylko zapomina się o tych żołnierzach, ale również ich się obraża. Świadczą o tym ostatnie słowa, które padły wywiadzie udzielonym dla magazynu „Polska Zbrojna” przez byłego historyka IPN Sławomira Cenckiewicza, obecnie dyrektora Centralnego Archiwum Wojskowego. Stwierdził on, że żołnierze 1. i 2. Armii Wojska Polskiego „nie są Wojskiem Polskim” , a ich ich szlak bojowy „nie jest częścią historii oręża polskiego”. Jest to haniebne i cynicznie dzielenie żołnierskiej krwi, nie mające nic z prawdziwą historią, a zwykłe politykierstwo…
Dr. hab. Sławomir Cenckiewicz – kontrowersyjny historyk, jeszcze niedawno pracujący dla Instytutu Pamięci Narodowej, który został niedawno dyrektorem Centralnego Archiwum Wojskowego oraz pełni rolę pełnomocnika ministra obrony narodowej ds. reformy archiwów wojskowych. W jednych z wywiadów jak magazynu „Polska Zbrojna” wygłosił oburzające o kombatantach żołnierzach Wojska Polskiego, którzy walczyli na froncie wschodnim, uznając ich za gorszy:
„Naszą chlubą jest oczywiście okres I wojny, wojna z bolszewikami, boje o Lwów z Ukraińcami i Wilno z Litwinami, czas międzywojnia. II wojny światowej już tak jednoznacznie nie można ocenić. Nie myślę rzecz jasna o 2 Korpusie gen. Andersa, Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, AK czy NSZ-ecie, ale ze względu na wojsko, chciałem powiedzieć polskie, ale powinienem jednak powiedzieć ludowe Wojsko Polskie, które powołał Stalin w maju 1943 roku. Trudno mi uznać tę formację za część historii naszego oręża.”
Wypowiedź tego (pseudo) historyka jest skrajnie nieobiektywna, upolityczniona oraz bardzo krzywdząca i niesprawiedliwa. Trzeba pamiętać, że polscy żołnierze z frontu wschodniego walczący u boku Armii Czerwonej, rekrutowali większości z osób z Kresów Wschodnich deportowanych w latach 1940-41 do ZSRR. Do tego wojska wstępowali też potem ochotnicy, partyzanci Armii Ludowej, Batalionów Chłopskich oraz wielu z Armii Krajowej, często ci ostatni wstępując do tego wojska uciekali przed aresztowania przez NKWD. Żołnierze nie mieli wpływu na wielką politykę m.in. na to, że będziemy mieli narzucony system władzy ze strony wschodniego sąsiada oraz na zbrodnie stalinowskie.
Co więcej, żołnierzy polskich, którzy walczyli po „niesłusznej” stronie – czyli na froncie wschodnim, gdzie toczyły się najkrwawsze walki, którzy faktycznie wyzwalali polskie miasta z niemieckiej okupacji – próbuje się przekształcić w „kolaborantów” z „nowym okupantem”, który „zniewolił” Polskę na kolejne pół wieku.
Z kolei dla Cenckiewicz wzorem płk Ryszard Kukliński, który jako agent CIA szpiegował za Amerykanów, jest uznawany za „bohatera”.
„Ale nawet z LWP musimy wydobyć to, co może być dzisiaj dla nas powodem do dumy, np. historie płk. Ryszarda Kuklińskiego.”
Nie tylko Cenckiewicz atakuję polskich kombatantów Wojska Polskiego z frontu wschodniego, również historii tradycji 6. Brygady Powietrzno-Desantowej oraz gen. Edwina Rozłubirskiego:
„Nie chciałbym, żeby główną polską uczelnię wojskową zdobiły sowieckie czołgi, a siedziba naszego archiwum mieściła się przy ulicy Czerwonych Beretów! Bo wiem, kim był ich współtwórca i patron gen. Rozłubirski! Polska ma jedną tradycję komandosów – to cichociemni i żołnierze gen. Sosabowskiego! Im należy się nasza pamięć!”
No i tutaj znów się pan Cenckiewicz kompromituje. Bo „Czerwone berety” to jest dzisiejsza 6. Brygada Powietrznodesantowa im. gen. bryg. Stanisława Franciszka Sosabowskiego,. Jednostka ta czerpie tradycję od 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej, której dowódcą był gen. bryg. Stanisław Sosabowski, dziś patron jednostki. Jednostka rodowód swój wywodzi także bezpośrednio z 6. Dywizji Piechoty (walczącej w ramach 1. Armii Wojska Polskiego w latach 1944-45) przeformowanej w 1957 roku w 6 Pomorską Dywizję Powietrznodesantową, która zaś z kolei w roku 1986 została przekształcona w 6 Pomorską Brygadę Powietrznodesantową. Od 1992 do 30 czerwca 2010 roku brygada nosiła nazwę „desantowo-szturmowa”. Najbardziej znanym wyróżnikiem żołnierzy brygady jest bordowy beret i charakterystyczna oznaka rozpoznawcza.
Z kolei Generał dywizji Edwin Rozłubirski ps. Gustaw jest patronem jednej z jednostek 6. Brygady, 6. batalionu powietrznodesantowego. Gen. Rozłubirski, był w czasie II WŚ, partyzantem Armii Ludowej, który walczył w Powstaniu Warszawskim w Batalionie Szturmowy AL „Czwartacy”. Został odznaczony przez gen Tadeusza „Bora” Komorowskiego Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po upadku powstania pozostał w konspiracji, wreszcie wstąpił do służby w regularnym wojsku, walcząc na froncie, a później w Bieszczadach przeciwko UPA. W roku 1951 został zwolniony ze służby z przyczyn politycznych, by powrócić do niej po październiku 1956 roku.
6 Dywizją Powietrzno – Desantową dowodził w latach 1963 – 1968, a ze stanowiska został odwołany m.in. za odmowę użycia wojska przeciwko protestującym studentom podczas wydarzeń marcowych w 1968, a trzy lata później ponownie zwolniony z wojska, a do służby po raz drugi przywrócony w roku 1982 i skierowany do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, gdzie pomagał m.in. w szkoleniu milicyjnych jednostek specjalnych. W 1991 roku przeszedł w stan spoczynku, Zmarł w 1999 roku.
Gen. Rozłubirski był nie tylko uzdolnionym dowódcą, ale miał istotny w skład w rozwój i szkolenie dowodzonej przez siebie dywizji. To za ego sprawą odbył się pogrzeb w Warszawie gen. Sosabowskiego, z wojskową oprawą. Pomagali i uczestniczyli w pogrzebie byli oficerowie z 1. SBS, którzy powrócili do kraju.
Historią nie jest czarno-biała jakby to chcieli widzieć pseudo historycy, jest szara i bardziej złożona niż się wydaję. Ważne by się prawdziwy historyk, kierował się rzetelnością i by przedstawiał fakty obiektywnie. Na koniec cytat jaki powinien być historyk:

„Prawdziwy historyk zawsze stoi ponad zamieszkami politycznymi swojej epoki.” Robert Graves (1895-1985)

,, przezylem ju 3 poprawke nazwy ulic,przezyje i 4

Proponuję ulice:Kaczki Dziwaczki,Dwóch Złodziei Księżyca,Plac Doktoratu Marksistowskiego,ulica Gejostwa Wszelkiego.

Ma swóje argumenty.W dyktaturze jednego kurdupla ,nie może być ulicy Wolność.

Oficer BOR, namierzony na międzynarodowym wypadzie z oszustem i narkotykowym bossem z Marsylii, został przydzielony do ochrony ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobry. Rekomendowała go ABW. Jest nim Wojciech B., oficer BOR, jeden z bohaterów materiału w Newsweek.pl i Superwizjerze o Pierre Konradzie Dadaku, oszuście i handlarzu bronią. Gdy w 2016 r. informacja o planowanym zatrzymaniu Dadaka pojawiła się na zebraniu Europolu (instytucja koordynująca działania europejskich policji), polski generał o pseudonimie „Jaro” ostrzegł ochroniarzy przestępcy o planowanej akcji Europolu. Do przecieku doszło na poziomie Komendy Głównej.

Ja mieszkam przy Dworcowej. Też trzeba zmienić. nie mam pojęcia kto to był ten Dworcow....

niech ten co to wymyslil- najlepiej niech sobie mozg zmieni