Klimatyczny finał Gitarą i Piórem

Publiczność licznie zgromadzona przy stoku Lodowiec mocno oklaskiwała wszystkich artystów, którzy tego wieczoru pojawili się na scenie. Bardzo podobał się występ mało znanej Czeszki Beaty Bocek. Śpiewała w swoim ojczystym języku, ale i po polsku, gwarą śląską, a także po szwedzku. Szybko zdobyła serca publiczności. W sielankowy nastrój słuchaczy wprowadził Szymon Zychowicz. Wspomagała go wokalnie, ale i grą na skrzypcach, Aleksandra Osiecka. Jubilat Tadeusz Woźniak zaczął koncert sam, ale później na scenie pojawili się członkowie jego rodziny: żona Jolanta Majchrzak-Woźniak oraz dwóch synów: Piotr Woźniak i Mariusz Jagoda. W repertuarze były największe przeboje Tadeusza, od tych od których zaczynał karierę, jak Hej Hanno czy A bodaj to, do tych najnowszych. Czarował też publiczność kawałkami innych artystów: Jacka Kaczmarskiego – Epitafium dla Boba Dylana czy Jaromira Nohavicy – Mam ledwie bliznę. – Ta piosenka jest także trochę o mnie – powiedział. Tadeusz w pewnym momencie zostawił scenę swojemu synowi – Piotrowi, który solo zagrał trzy kawałki.

Na koniec jubilat z rodziną zagrał piosenkę, na którą czekali chyba wszyscy zgromadzeni pod sceną: Zegarmistrz Światła. Ludzie nie pozostali artyście dłużni: na stojąco zaśpiewali mu „sto lat”. Koncert zakończył się przed 1. w nocy. – Było fantastycznie. Podobały mi się wszystkie koncerty – powiedziała nam Katarzyna Szymańska, jedna z uczestniczek. – Kilka lat nie byłam na Gitarą i Piórem, ale wróciły stare wspomnienia. Jeśli czegoś mi brakowało to tego, że nie ma już wolnej sceny.
 

Czytaj także: 

Gitarą i Piórem 2016 – wystąpią jubilaci