Ale książka! – "Zapora"

Nędza... Naprawdę próbowałem przeczytać, ale książka w większości składa się ze zdań, które pijany student polonistyki próbuje wypowiedzieć przed wejściem do domu w celu przekonania wszystkich o swojej trzeźwości... "Nagle stanął w miejscu. Wstrzymał na moment oddech. Znów ten przerażający pisk. Wyraźniejszy niż poprzednim razem. Ale wciąż dochodził z tego samego miejsca.", "Podszedł do roweru i zaczął się zastanawiać, co ma robić dalej. Myśli kłębiły mu się w głowie. Żadna z nich go nie uspakajała. Nie chciał jechać w tej ciemności, ale jednocześnie musiał się stąd wydostać" - styl podobny do pewnej "redaktorki" z konkurencyjnego portalu... Panie Hubercie, poczytaj Pan Wrońskiego, Bondę, Krajewskiego, Miłoszewskiego czy choćby Grzegorzewską a dopiero potem pisz Pan...

Widzę, że kolega z 09:52 zamilkł a szkoda - masz kolego całkowitą rację! Widzę, że twórczość polskich autorów kryminalnych jest koledze znana i szacun w związku z tym! A argumenty kolegi Pilchowiczanina? No cóż... Książka "trzyma w napięciu"? Faktycznie, napięcie rośnie, jak czytamy zdania brzmiące jak szczekanie Niemca. Sklecenie zdania złożonego przerasta autora? Koloryt lokalny? Owszem, jest, i jest to chyba jedyny plus tego "kryminału". Niestety ten plus nie jest w stanie przysłonić minusów. Pisze kolega, że do smakowania zdań to lepiej mieć przy łóżku lalkę. Nie bardzo wiem, czy chodzi o "Lalkę" Prusa aka Głowackiego czy o Lalkę (od wielkiej litery, bo może spersonalizowana) dmuchaną ze sklepu dla dorosłych? "Nie wymagajmy od lektury rozrywkowej zbyt wiele" - jasne, czytajmy wypociny na poziomie gimnazjalisty (ale z kolorytem...), potem skupmy się tylko na historyjkach obrazkowych a potem wskoczmy na drzewa... A Krajewski? Może udziwnione zbrodnie, może patologia (od tego jest patolog, tak?), ale czyta się go (przepraszam, Go) jednym tchem. W przeciwieństwie do Hendera. Pozdrawiam również, ucałowania dla małżonki...