Kino Ukraińskie w JCK

Kino Ukraińskie - Ogólnopolskie Seminarium Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych
sala widowiskowa JCK, ul. Bankowa 28/30
projekcje: czwartek godz. 16.00, piątek godz. 14.00, sobota godz. 15.00
wejściówki na każdą projekcję 5 zł;
szczegółowe informacje dotyczące godzin projekcji dostępne od 3 listopada;

CHAJTARMA - POWRÓT, reż. Achtem Sejtablajew (Ukraina 2013)
18 maja 1944 roku. Amethan Sultan (Akhtem Seitablayev) przyjeżdża do swojego rodzinnego domu w Ałupce. W tym samym czasie trwa deportacja Tatarów krymskich. Mężczyzna staje się świadkiem tego tragicznego zdarzenia i w przeciągu kilku dni widzi jak tysiące ludzi zostaje wysiedlonych

CIENIE BELWEDERU, reż. Aleksandr Anoszczenko (ZSRR/Ukraina 1928)
Polska, lata 20. XX wieku. Tragiczna historia miłości polskiego oficera - arystokraty i pięknej Żydówki. Prowokacja otoczenia doprowadza do skazania młodych na śmierć, którą prezydent zamienia na wieczne zesłanie za granicę - ale nic nie może uratować miłości zakochanych. A wszystko toczy się w cieniu Belwederu, rezydencji wojennej kliki Piłsudskiego… (info Kino-teatr.ru)

GŁÓD - 33, reż. Ołeś Janczuk (Ukraina 1991)
Film „Głód 33” ma też swój moment historii. Kręcono go w roku 1990, jeszcze w epoce radzieckiej, kiedy to Komunistyczna Partia Ukrainy po raz pierwszy w dniu 26 stycznia 1990 r. uznała sam fakt zaistnienia masowego głodu w latach 1932-33. To był na pewno pierwszy film o Morze Głodowym, choć sam ten termin nie był wtedy jeszcze używany powszechnie. To była chwila, kiedy wszędzie w ZSRR otwierano archiwa i ludzie dowiadywali się o własnej historii. Ten film tworzył pamięć, pamięć o zdarzeniach, nawet o pewnych ich szczegółach. W napisach początkowych jest przypomnienie o tym, że tragedię narodu ukraińskiego próbowano przemilczeć nawet na Zachodzie. (...)Film „Głód 33” ma dla widza rosyjskiego i ukraińskiego charakter pierwszego odkrycia. Pierwszego dzieła we - wtedy jeszcze radzieckiej - kinematografii, odkrywającego historię Moru Głodowego, na długo przed wszystkimi obecnymi politycznymi czy ideologicznymi bataliami na temat tej tragedii

GRACZ, reż. Oleg Sentzov (Ukraina 2011)
Alex z ukraińskiej wsi zyskuje sławę jako król Quake'a. Chłopak ma ambicję zostać mistrzem świata, co nie pomaga jego edukacji i martwi samotną mamę niepokojącą się o syna-nieroba

NIEPOKONANY, reż. Ołeś Janczuk (Ukraina 2008)
Na Zachodzie istnieją różne poglądy na historię OUN-UPA - ale widać, że wszystkie dominujące wizje są niekorzystne dla Ukrainy, nie uznają bohaterstwa żołnierzy UPA. Tę negatywną dla nas tendencję stworzyli ci, którzy mieli istotny wpływ na źródła informacyjne, a co za tym idzie - na popularną ocenę ruchu. Zostało to stworzone przez kino, Hollywood, literaturę... Poza tym schemat „OUN-UPA-faszyści” wpisuje się w pewien filozoficzno-kulturowy schemat tego świata uformowany po II wojnie światowej, ten który dziś nazywamy „demokratycznym”. Dlatego walczyć ze stereotypami na temat historii Ukrainy jest niełatwo. Jak tego dokonać? Będzie to na pewno długotrwały proces wymagający wielu bolesnych kroków ze strony Ukraińców. Pytania o OUN-UPA trzeba stawiać licząc się z tym, że nie wszystkie tego aspekty będą dla nas przyjemne. Trzeba stworzyć takie pole dyskusji, które będzie funkcjonować nie na upieraniu się, a na dialogu. (…) Europejska sytuacja polityczna w czasach, gdy ten ruch działał (lata 1940-1950) była całkiem odmienna od obecnej, więc nie można jej osądzać ze współczesnego punktu widzenia. Muszą to zrozumieć wszyscy

ODRZUCENIE, reż. Władimir Lert (Ukraina 2009)
Świat zmienił się nie do poznania. Jeszcze wczoraj tętniące życiem ulice, teraz są opuszczone i ciche. Dookoła znajdują się pozostawione w pośpiechu pojazdy, konwoje sprzętu wojskowego, nieliczni ludzie poruszają się w trwodze bez celu. Niebo staje się coraz bardziej zielone. W poszukiwaniu odpowiedzi Andriej rozpoczyna podróż wraz ze swoim sąsiadem Iwanem (Bohdan Stupka). Jednak dokąd iść, gdy świat jest coraz bardziej obcy i niezrozumiały? Po drodze Andriej odnajduje nieprzytomną balerinę Bellę, opiekując się nią, zbliża się do niej zapominając o tym, co dzieje się dookoła

OSTATNI BUNKIER, reż. Wadim Ijenko (Ukraina 1991)
Pierwszy fabularny film ukraiński zrealizowany po odzyskaniu niepodległości. Film, chociaż uważany jest za ekranizację powieści pisarza-dysydenta Leonida Borodina „Przed sądem” - zasadniczo się od niej różni. I trzeba to powiedzieć: na plus. Jest to pewnie jeden z tych rzadkich przypadków, kiedy ekranizacja przewyższa książkę. W centrum uwagi jest jednostka NKWD z jej swoistymi układami i układzikami. Powstańcy UPA są na drugim planie, choć postać ich dowódcy jest wcale barwna. NKWDzistom postawiono odpowiedzialne zadanie: zlikwidować ostatni bunkier UPA w okolicy. Nie mogą nie wykonać rozkazu - muszą bunkier odkryć za wszelką cenę i zniszczyć. Fabuła filmu toczy się jak w opowieści kryminalnej, ciekawie i z dramatycznym zakończeniem. Na szczególną uwagę zasługuje sekwencja prowokacyjnej akcji karnej prowadzonej przez oddział specjalny NKWD w uniformach UPA; następnego dnia oddział pokazuje światu zabitych wraz z tablicą: „Dzieło rąk banderowskiej bandy”...

TACY PIĘKNI LUDZIE, reż. Dymytro Moisiejew (Ukraina 2013)
To opowieść o ludziach świadomie odrzucających cywilizację, wyścig szczurów, ciągłe udowadnianie swojej wyższości nad innymi. Oni wiedzą, że nie pasują do współczesności - i że współczesność nie jest dla nich miejscem. Nie chcą ciągłych zmian... swoją wartość odnajdują w trwaniu i kontemplacji. Nawet za cenę samotności i wyobcowania - bo przecież nikt „normalny” nie zgodziłby się na porzucenie wielkomiejskiego zgiełku dla monotonnego szumu morskich fal i powtarzalności szarej egzystencji w rytm przyrody. Tylko - co to jest normalność? (…) Bohaterowie filmu Moisiejewa pozornie są zadowoleni ze swego stylu życia. Pozornie - bo mają stłumione w sobie przekonanie o obcości jaką są ustygmatyzowani w odrzuconym świecie i czują swoistą samotność wynikającą z niedopasowania do niego. Są postaciami jakby z innej epoki, z czasów, gdy takie pojęcia jak wierność, czułość czy poświęcenie nie były tylko sloganami komercyjnymi, a miały w sobie ważką treść. (…) Ciekawie z ich postawami współgra język filmu, celowo rezygnujący z nowoczesności na rzecz statyki zdjęć, zastanowienia się nad krajobrazem i wygrania możliwych subtelności światła. Statyczna kamera podkreśla często statyczność bohaterów, wybierających trwanie w bezruchu i oczekiwanie, co im przyniesie kolejny dzień. Nawet wtedy, gdy muszą działać - widać w nich niedopasowanie do ruchu, są raczej nieruchomością w omijającym ich otoczeniu…

TAJNY POCIĄG NKWD, reż. Jarosław Łupij (Ukraina 1993)
Rok 1948. Nauczycielka Olga Jawor zostaje aresztowana na skutek donosu i prowokacji dyrektora szkoły. Razem z córką trafia do tajnego pociągu NKWD, wywożącego kobiety Zachodniej Ukrainy do tak zwanych „łaziebno-pralniczych kombinatów” na terenie GUŁAGów. Jej mąż, weteran II wojny, budowniczy Donbasu, rusza za pociągiem chcąc uwolnić żonę i córkę...

TEN KTÓRY PRZESZEDŁ PRZEZ OGIEŃ, reż. Michajło Iljenko (Ukraina 2011)
Nie o takim losie marzyła dla syna jego matka, ale cóż zrobić?... Zwyczajny ukraiński chłopak poszedł na wojnę, tam stał się prawdziwym bohaterem walk powietrznych - ale został zestrzelony i jego życie przemieniło się w łańcuch niewiarygodnych cierpień. Najpierw niemiecki obóz jeniecki, potem radziecki łagier i oskarżenie o zdradę. Jak się tu nie załamać? Ale „TenKtóryPrzeszedłPrzezOgień” nie tylko to wszystko pokonał, ale się i nie załamał. Uciekając z łagru, skazał się na wieczne rozstanie z rodziną, w wyniku czego trafił do Kanady i został wodzem plemienia tubylczych Indian z plemienia Irokezów...

UKRAINA. NARODZINY NARODU, reż. Jerzy Hoffman (Polska/Ukraina 2007)
Film dokumentalny. Inspiracją do powstania filmu była książka Prezydenta Leonida Kuczmy "Ukraina nie Rosja"

WSZYSTKO O KOZAKACH, reż. Dmytro Moisiejew (Ukraina 2013) (info: JCK)