Ucieczki nieletnich – co zrobić?

Każdego roku Policja w całym kraju poszukuje około 6000 nieletnich, z czego największą liczbę stanowią uciekinierzy w wieku 15-16 lat. Blisko połowa ucieczek następuje na skutek nieporozumień rodzinnych. Nasilenie tego zjawiska ma miejsce po zakończeniu semestru nauki lub roku szkolnego.

W sferze działań prewencyjnych Policji, oprócz zapobiegania ucieczkom nieletnich z domów rodzinnych, znajduje się również przeciwdziałanie samobójstwom, a także negatywnym subkulturom młodzieżowym.

Z doświadczeń funkcjonariuszy wynika, że większość nieletnich, aby utrzymać się przez dłuższy czas „na ucieczce”, dokonuje czynów karalnych – najczęściej są to włamania i drobne kradzieże przedmiotów, które później są spieniężane. Młody człowiek, pozbawiony jakiejkolwiek opieki, ma ułatwiony dostęp do narkotyków, alkoholu staje się obiektem zainteresowania przywódców grup psychomanipulacyjnych i sekt, znajduje się w warunkach, które mogą go skłonić do uprawiania sezonowej prostytucji.

Dlatego:
Spróbuj zrozumieć swoje dziecko. Rozmawiaj z nim.
Mów dziecku o swoich uczuciach. Nie wstydź się, wyraź swoje zmartwienie, współczucie czy radość.
Spędzaj czas z dzieckiem. Nie rekompensuj swojej nieobecności pieniędzmi i prezentami.
Zadbaj o bezpieczny dom. Ważnym jest, by młody człowiek czuł się w domu dobrze i bezpiecznie. Niech nie będzie świadkiem awantur ani obiektem żartów.
Pozwól dziecku na podejmowanie decyzji. Współdecydowanie w niektórych kwestiach nauczy dziecko odpowiedzialności i będzie dowodem uznania.
Nie zgadzaj się na wszystko, o co dziecko prosi. Szanuj pragnienia dziecka, ale mów o swoich wątpliwościach. Jeśli nie zgadzasz się z jakimś pomysłem wytłumacz spokojnie swoje racje, w żadnym wypadku nie podnoś głosu.
Akceptuj dziecko takim, jakim jest. Pamiętaj o pochwałach, gdy odnosi sukcesy i o tym, by pocieszać go w wypadku niepowodzenia.
Gdy ucieknie z domu. Zastanów się, co mogło być powodem ucieczki. Gdy wróci, nie okazuj złości a koniecznie powiedz o swoim niepokoju i radości z powrotu.