Sąd nie aresztował maszynisty

Prokuratura zapowiada złożenie zażalenia, bo nie zgadza się z decyzją sądu.

Główną przesłanką do wystąpienia przez prokuraturę z wnioskiem o tymczasowy areszt była wysoka kara grożącą podejrzanemu. Za kierowanie pojazdem mechanicznym pod wpływem alkoholu oraz wspomniane sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym, bo tak zakwalifikowano czyny mężczyzny, grozi kara nawet do 12 lat więzienia.

Sąd jednak stanął na stanowisku, że prokurator w niedostateczny sposób uzasadnił przyjętą kwalifikację artykułu 174.

- W materiale dowodowym znalazły się notatki i zapiski urzędowe, które w procesie karnym nie stanowią dowodu – mówi Andrzej Wieja, rzecznik Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze.

Trzeba jednak pamiętać, że do zdarzenia doszło w sobotę wieczorem, a wniosek do sądu prokuratura skierowała w poniedziałkowe popołudnie. Prowadzący śledztwo nie dysponowali w tym czasie wszystkimi materiałami, m.in. przesłuchaniami świadków, bo niektóre jeszcze nie spłynęły.

Samo zagrożenie karą za prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu wynosi dwa lata pozbawienia wolności, a to nie było wystarczającą podstawą do zastosowania tymczasowego aresztu dla mężczyzny. Wspomniana kwalifikacja czynu maszynisty będzie na pewno poddana przez sąd głęszej analizie.

Gdyby przez analogię przyjąć, że każdy pijany kierowca za kółkiem zatrzymywany przez policję jest jak wspomniany maszynista, to każdemu należałoby przypisać zarzut z artykułu 174. A przecież tego się nie robi, choć teoretycznie pijany kierowca stwarza zagrożenie sprowadzenia katastrofy w ruchu lądowym.

W sytuacji maszynisty do katastrofy nie doszło, bo zadziałał mechaniczny „policjant”, czy czuwak - urządzenie systemu bezpieczeństwa, które odzywa się sygnałem dźwiękowym co jakiś czas i jeśli nie zostanie wciśnięte, to system automatycznie zatrzymuje lokomotywę.

Maszynista dojechał składem do Marciszowa normalnie i o czasie, i dopiero po ruszeniu ze stacji przysnął z upojenia alkoholowego i nie nadusił czuwaka.

Z dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że wspomniane bezpośrednie narażenie na niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym musi wynikać z winy umyślnej, a sprawca musi co najmniej godzić się na zaistnienie takiego czynu. Oskarżenie będzie musiało zatem wykazać, czy samo prowadzenie pociągu przez maszynistę w stanie nietrzeźwości doprowadziło do sytuacji rzeczywistego zagrożenia, czy nie.

Czytaj także: 

Maszynista przyznał się do winy