Pożar w budynku socjalnym w Szklarskiej Porębie

Nadzór Budowlany doskonale zna stan tego budynku i gdy w końcu komuś stanie się krzywda w końcu ktoś z Nadzoru za to beknie

No i redaktor Robert Kotecki znowu się nie popisał. Zawsze czujny i zawsze na miejscu. Tym razem go jednak nie było, nie napisał tekstu ani nie zrobił zdjęć. Gdyby był na miejscu do pożaru by na pewno nie doszło, bo Robert ma znakomity refleks i od razu spuścił by wodę w klozecie, co umie robić tak dobrze :))

Albo eksmituje na bruk bo to najlepiej potrafi a kierownik ZGL p.Szawłowski niech dalej zajmuje służbowe mieszkanie które sobie zrobił z dwóch lokali po eksmisjach

Na barakach mieszkają nie tylko ludzie , którzy maja problem z alkoholem , nieprzystosowani, zagubieni, nie radzący sobie z problemami i codziennym życiem , bezrobotni i bezradni. Mieszkają tam rownież tacy, którzy dobrze sobie w życiu radzą ale nie maja gdzie mieszkac. Obiecywanych od szesciu lat budynków socjalnych nie widac i pewnie prędko ich nie będzie. Budynek po byłym Hubertusie miał byc juz dawno przygotowany na mieszkania i nic z tego nie wyszło. Wszystko rozbija się o drastyczny brak pieniędzy w miejskiej kasie . Tak naprawdę o tych ludziach przypominają sobie wszyscy przed wyborami. Jeżdżą tam , agitują , składają obietnice , deklaracje, sciskają ich dłonie i na tym się konczy. Po wyborach wszystko wraca do stanu poprzedniego.

Tak, tak Ludwik Waryński to prawdziwy komuch, który urodził się we wsi Martynówka (położonej na terenie dzisiejszej Ukrainy), w zaborze rosyjskim. Wychowywał się w rodzinie patriotycznej, jego ojciec pomagał uczestnikom powstania styczniowego. Od 1865 roku Waryński uczył się w gimnazjum w Białej Cerkwi, a następnie od 1874 roku studiował w Petersburskim Instytucie Technologicznym. Podczas studiów po raz pierwszy zainteresował się socjalizmem, wstępując do organizacji o nazwie Polska Młodzież Socjalistyczna. Później Waryński brał udział w zamieszkach, jakie rozpoczęły się w szkołach wyższych Petersburga w listopadzie 1875 roku. Został za to ukarany usunięciem ze studiów. Poddano go także rocznemu dozorowi policyjnemu, w czasie którego dokształcał się sam, czytając książki autorów socjalistycznych i ekonomistów. Ludwik Waryński został aresztowany przez policję carską 28 września 1883 roku. Więziono go w X pawilonie warszawskiej Cytadeli. W oczekiwaniu na rozprawę spędził tam 2 lata. Był jednym z 29 oskarżonych w procesie, który rozpoczął się 23 listopada 1885 roku. 20 grudnia 1885 Waryński został skazany na 16 lat katorgi (ciężkiej pracy fizycznej). Wysłano go do rosyjskiej twierdzy szlisselburskiej, położonej koło Petersburga. Zmarł na gruźlicę 2 marca 1889 roku, w wieku 33 lat.