Listonosz uratował życie sąsiadom

- Z całą pewnością mogę powiedzieć, że pan Patryk uratował nie tylko zdrowie, ale przede wszystkich życie swoim sąsiadom. Gdyby nie 20-latek uwięzieni w mieszkaniu nie mieli innej drogi ucieczki jak tylko przez okno. Paląca się kuchnia, przez którą wchodziło się do mieszkania, zablokowała poszkodowanym wyjście – mówił mł. bryg. Jerzy Sładczyk, Komendant Miejski PSP w Jeleniej Górze.

Na dzisiejszym spotkaniu w ratuszu wszyscy zgodnie podkreślali, że postawa Patryka Woźniczaka zasługuje na podziw, tym bardziej, że tego rodzaju zachowania należą dziś do szczególnej rzadkości.

- Pan Patryk wykazał się nie tylko odwagą, ale zachował jeszcze przy tym wszystkim zimną krew i z rozsądkiem zaplanował całą akcję – komentował Marcin Zawiła, prezydent miasta.

Na pytanie dziennikarzy czy czuje się bohaterem, Patryk Woźniczak odpowiedział skromnie: - Zdecydowanie nie, myślę, że każdy mężczyzna postąpiłby w ten sam sposób.

Przypomnijmy, że do niebezpiecznego pożaru doszło 27 października w jednym z budynków mieszkalnych przy ulicy 1 Maja w Jeleniej Górze.

- Siedziałem wtedy w domu i nagle usłyszałem krzyki za ścianą. Początkowo myślałem, że to zwykła kłótnia sąsiedzka, ale kiedy usłyszałem „ratunku, pali się”, natychmiast się ubrałem i wybiegłem. Przez dziurkę od klucza zobaczyłem potężny ogień w mieszkaniu sąsiadów, a potem zbiegłem po gaśnicę do samochodu – wspomina Patryk Woźniczak.

Zanim dotarł do uwięzionej w mieszkaniu pary o wszystkim powiadomił zarządcę budynku, od którego wziął także klucze.

- Kiedy otworzyłem drzwi ogień był już naprawdę duży – wspomina skromny listonosz.

Czym prędzej przystąpił, więc do jego gaszenia i uwalniania poszkodowanych. W tym czasie strażacy byli już w drodze.

- Ale jak to czasem bywa mieliśmy ogromne trudności z dotarciem do miejsca. Dojazd był bowiem od zupełnie innej strony niż początkowo myśleliśmy – wspominał Jerzy Sładczyk.

Na szczęście nikomu nic się nie stało.

Patryk Woźniczak nie wyklucza wstąpienia do ochotniczej straży pożarnej, tym bardziej, że kiedyś o tym też myślał. My natomiast trzymamy kciuki za pomyślne rozpatrzenie wniosku o uhonorowanie naszego bohatera i trzymamy miasto za słowo, że nie zapomni o panu Patryku.