G. G. Marquez - na grudzień

„Jeśliby Bóg... podarował mi odrobinę życia, wykorzystałbym ten czas najlepiej jak potrafię. Przemyślałbym wszystko, co powiedziałem. Spałbym mało - śniłbym więcej. Wiem przecież, że w każdej minucie z zamkniętymi oczami tracimy 60 sekund światła. Szedłbym, kiedy inni się zatrzymują; budziłbym się - kiedy inni śpią. Ubierałbym się prosto - rzuciłbym się ku słońcu, odkrywając nie tylko me ciało, ale i moją duszę.

Przekonywałbym ludzi, że są w błędzie myśląc, iż nie warto się zakochać na starość. Nie wiedzą bowiem, że starzeją się właśnie dlatego, iż unikają miłości. Dziecku przyprawiałbym skrzydła, lecz zabrałbym mu je, gdy nauczy się samodzielnie latać. Osobom w podeszłych latach powiedziałbym, że śmierć nie przychodzi wraz ze starością, lecz z opuszczeniem.

Wielu rzeczy nauczyłem się od ludzi... Że wszyscy chcą żyć na wierzchołku góry - zapominając, że prawdziwe szczęście kryje się w samym SPOSOBIE wspinania się wzwyż. Nauczyłem się, że kiedy nowonarodzone dziecko chwyta po raz pierwszy, swoją maleńką dłonią, palec swego ojca - trzyma się go już zawsze. Nauczyłem się, że człowiek ma prawo patrzeć z góry na bliźniego tylko wówczas, kiedy pragnie mu pomóc, aby się podniósł. - Na nic się zda, czego się nauczyłem - jeśli nie wprowadziłem w życie - gdy już mnie złożą w trumnie.

Mów zawsze, co czujesz i czyń, co myślisz. Gdybym wiedział, że dzisiaj po raz ostatni zobaczę cię śpiącego - mocno bym cię objął i modliłbym się do Pana, by pozwolił mi być twoim aniołem stróżem. Gdybym wiedział, że są to ostatnie minuty, kiedy cię widzę - rzekłbym: KOCHAM CIĘ, a nie zakładałbym głupio, że o tym wiesz. Zawsze jest jakieś jutro. A i życie daje nam możliwość zrobienia dobrego uczynku. Ale myślę, że DZISIAJ jest wszystkim, co mi pozostaje.

Pamiętaj, JUTRO nie jest zagwarantowane nikomu: ani młodemu ani staremu. Być może dziś patrzysz po raz ostatni na tych, których kochasz. Dlatego nie zwlekaj - uczyń to dzisiaj, bo jeżeli się okaże, że nie doczekasz jutra: będziesz żałował dnia, w którym zabrakło ci czasu na jeden uśmiech, na jeden pocałunek. Bądź dla bliskich dobry, miej dla nich czas. Nie żałuj słów miłości, jakie tylko znasz. Nikt cię nie będzie pamiętał za twoje myśli sekretne - chociażby najpiękniejsze i najwspanialsze były. Proś więc Pana o siłę i mądrość, byś mógł je wyrazić.”

Mógł. Umiał. Ale przede wszystkim CHCIAŁ. Teraz jest czas. Grudniowe, świąteczne dni. Dla wielu to na pewno ostatnie. Tyle okazji do okazania serca. Twój czas, Czytelniku.
Rozumiesz...?
Kubek