Święto Kolejarza, czyli dzień jak co dzień

Po prawdziwych obchodach Dnia Kolejarza pozostały już tylko wspomnienia.

- Dziś czekają nas najprawdopodobniej jedynie życzenia od kierownictwa. W zamian za to cieszymy się ze stałej pracy, pensji na czas oraz normowanego czasu pracy – podkreśla Robert Rudziński, elektromonter z ponad 25-letnim stażem.

Praca kolejarzy bywa ciężka i to nie tylko z powodu głośnych ostatnio opóźnień pociągów, za które przychodzi im odpowiadać w bezpośrednim kontakcie z pasażerem. Dużo bardziej ubolewają jednak nad coraz mniejszą liczbą jeleniogórskich kursów pociągów i obskurnym stanem naszych peronów.

- W 1986 roku mieliśmy ponad sto jeleniogórskich wagonów, obecnie posiadamy tylko jeden i pięć autobusów szynowych - ze smutkiem przyznaje Robert Rudziński.

Na pytanie czego życzą sobie w dniu ich święta, zgodnie odpowiadali, że pracy. Co dokładnie mieli na myśli?

- Najbardziej cieszylibyśmy się, gdyby zwiększono ilość kursów, co w znacznym stopniu poprawiłoby tym samym prawdziwy ruch na dworcu. Dzięki temu Jelenia Góra nie stałaby się prowincją – mówi Robert Rudziński.

Do minusów swojej pracy zaliczyli pracę w nocy, święta i dni wolne.

- Wtedy, kiedy wszyscy inni odpoczywają, są z rodziną, my pracujemy. W tym roku Wigilię będę na przykład spędzał tu, na kolei - przyznaje ze smutkiem Czesław Laszkiewicz, starszy rewident taboru, który już ponad 35 lat pracuje w ten sposób.

Z pracy, a właściwie stałego zatrudnienia są jednak zadowoleni. Przez lata, a nawet pokolenia, jak w przypadku Roberta Rudzińskiego, w którego w rodzinie kolejarzem był nie tylko ojciec, ale również i dziadek, przyzwyczaili się i zaakceptowali specyficzny charakter tego zawodu.