Śmierć to nie koniec życia …

W pierwszej kolejności następuje sąd szczegółowy, a po nim czeka nas albo niebo, albo piekło, albo czyściec. Ci, którzy znajdą się w piekle nie będą już mieli możliwości powrotu. Przepiękna wizja nieba i piekła została przedstawiona w przypowieści o Łazarzu i bogaczu, w której oba te miejsca dzieli ogromna przepaść nie do pokonania. Jezus mówi: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą, bójcie się raczej tego, który waszą duszę może wtrącić do piekieł”. Z czyśćca natomiast jest tylko jeden kierunek – do nieba. Dlatego tak bardzo potrzebne są nasze modlitwy za dusze w nim cierpiące, aby jak najszybciej mogły znaleźć się przy Panu. Polecam w tych dniach lekturę książki Marii Simmy „Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi”, w której ukazany jest tajemniczy kontakt siostry ze zmarłymi. Cierpiące dusze prosiły autorkę o modlitwę.

Czyli jednak możliwy jest kontakt zmarłych z ludźmi na ziemi? Jeśli tak, to dlaczego więc kościół nie uznaje święta Halloween?

We współczesnym świecie Halloween nie oznacza próby kontaktu ze zmarłymi czy refleksji nad nimi. Tu bardziej chodzi o modę na wcielanie się w demoniczne postacie. Należy pamiętać również, że to święto w trakcie którego oddaje się cześć obcym bożkom, ma korzenie pogańskie.

Czy w takim razie uczestnictwo z zabawie z okazji Hallowen jest według kościoła grzechem?

Jest to grzech przeciwko pierwszemu przykazaniu, „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”, bo czcimy obce bóstwa. I należy się z tego spowiadać. Według mnie Halloween jest ukłonem w stronę bożków pogańskich. Należy uświadamiać dzieciom jakie są korzenie tego święta i przekazywać im chrześcijańską duchowość. Idealnie do tej sytuacji pasuje powiedzenie: cudze chwalicie, swego nie znacie. Nie powinniśmy propagować pogańskich świąt i kościół ich nie akceptuje.

Jaka nadzieja płynie z tego smutnego Dnia Zmarłych?

To święto ma nas skłonić do refleksji nad własnym życiem, nad przemijaniem. Nie zapominajmy, że i my kiedyś staniemy przed trybunałem Pana Boga, jak mawiał św. Paweł. Ale najważniejszym przesłaniem tego święta jest by nie zapominać o tym, że nasza dusza jest nieśmiertelna i w związku z tym każdy zmartwychwstanie, „jedni do życia, drudzy do potępienia”. Dzień Zmarłych to nie tylko zaduma nad rzeczywistością po śmierci, ale także nad tą tutaj, ziemską. Kruchość życia, którą uświadamiamy sobie stojąc nad grobami swoich bliskich powinna nas skłonić do czynienia dobra, ale nie tylko dla siebie, bardziej dla innych. Nie traćmy z oczu tego co jest najważniejsze dla nas na ziemi – nasze zbawienie. Nasze życie się nie kończy, ono się tylko zmienia. Moje ludzkie ja nadal trwa. Ciało umiera, ale dusza jest nieśmiertelna. „Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, próżna by była nasza wiara”. Gdyby po śmierci nie było nic, moje życie nie miałoby wówczas żadnego sensu.

Coraz częściej zapalamy świeczki w Internecie. Czy ten gest może zstąpić naszą obecność na cmentarzu?

Nie możemy się nigdy zamknąć w świecie wirtualnym, a internetowy znicz nie może zastąpić tego realnego. Bo w przeciwnym wypadku niedługo zaczniemy układać na grobach w ten sposób wieńce, a w pogrzebach będziemy uczestniczyć za pośrednictwem Internetu. Postawienie wirtualnej świeczki na mogile uważam za rażące spłycenie tego święta, nawet jeśli ktoś mieszka daleko od grobu. Pamiętajmy, że istotą tego święta nie jest zapalenie znicza, ale modlitwa. „Kwiaty zwiędną, świeca zgaśnie, łza na policzku wyschnie, a modlitwa przed Bogiem trwać będzie” – powiedział kiedyś pewien ksiądz na zakończenie pogrzebu.

Jakie zachowania na cmentarzach są zdaniem księdza nie do zaakceptowania?

Irytuje mnie jak ktoś pali przy grobie, który jest dla nas miejscem świętym. Rażące jest również jedzenie na cmentarzu, nie mówiąc już o piciu np. kawy, której sprzedaż w pobliżu nekropolii wydaje się już tylko kwestią czasu. Głośne i wulgarne rozmowy też nie sprzyjają atmosferze zadumy.