Zwykły, ludzki gest

Syn pani Małgorzaty, 9-letni Kacper cierpi na chorobę nowotworową,  jest po kolejnej operacji. Mama sama wychowuje i utrzymuje trójkę dzieci – oprócz Kacpra także 5- i 3-letnie jego rodzeństwo. Pani Małgorzata pracuje w Tesco, zarabia niezbyt dużo, ale do tej pory zawsze sobie jakoś radziła.

Jeleniogórzanka rozstała się z mężem, który pił i nie łożył na utrzymanie rodziny. Jej sytuację rodzinną dodatkowo komplikuje choroba jej ojca, który jest niepełnosprawny i wymaga coraz większego zakresu opieki.

- Pracodawca przyznał mi zapomogę, bo brakowało mi pieniędzy. Choroba synka powoduje, że często jestem na zwolnieniach, przebywam z nim w szpitalu. Ta zapomoga została przelana na konto, które zajął mi komornik. Wiszą nade mną jeszcze kredyty męża, które ja poręczałam. Komornik zabrał wszystko, mimo że część wpływu na konto stanowiła zapomoga na dziecko. Gdy pytałam komornika, dlaczego zabrał wszystko powiedział, że to wina banku. Powiedział, że tej części na dziecko i tak mi nie zwróci, bo wszystko przelał wierzycielowi – opowiada pani Małgorzata.

Gdy koleżanki i koledzy z pracy dowiedzieli się o sytuacji pani Małgorzaty, sami zorganizowali zbiórkę żywności i innych artykułów, wsparli ją także finansowo.

- Byłam zaskoczona. To było bardzo miłe i naprawdę pomogło mi przetrwać w sytuacji, gdy nie miałam żadnych pieniędzy. Pomogli mi także moi szefowie z Tesco. Spotkałam się ze zrozumieniem i serdecznością – mówi ze łzami w oczach pani Małgorzata.

Po tym, jak komornik zajął pieniądze pochodzące z zapomogi od pracodawcy, firma pani Małgorzaty nie zostawiła ją z problemem. Kobiecie przyznano kolejną pomoc.

Jeleniogórzanka otrzymuje też a funduszu alimentacyjnego alimenty na dzieci. By uchronić te pieniądze przed zajęciem, choć ustawowo teoretycznie są chronione, pani Małgorzata odbiera je osobiście w kasie MOPS-u.

- Gdy mam tylko chwile wolnego czasu i opiekę do dzieci, to szukam dodatkowych zajęć, by trochę dorobić. Koszę ludziom trawniki, maluje mieszkania, nawet gładzie sama kładłam. Nie boje się pracy. Najważniejsze, żeby synek wyzdrowiał – mówi z nadzieją pani Małgorzata, podbudowana gestem swoich przełożonych i kolegów z pracy.