Wojna o dziecko

Akta sprawy rozwiedzionych małżonków, którzy nie mogą dojść do porozumienia co do opieki nad córką, obrastają pismami, wnioskami, sprawozdaniami i zażaleniami. Matka Gabrysi i babka dziecka wiedzą swoje – dziadek dziewczynki ze strony ojca był kiedyś ławnikiem, a więc zna tam wszystkich w sądzie i sprawa jasna. A kuratorki działają na zlecenie ojca Gabrysi, bo – choć to sąd orzekł, że kontakty ojca z dzieckiem mają się odbywać w ich obecności – za każdy taki kontakt otrzymują wynagrodzenie. Więc, czy dziecko chore, czy zdrowe, czy do kontaktu dojdzie, czy nie – gdy kuratorka przyjeżdża, to wynagrodzenie się jej należy.

On nalegał
Matka Gabrysi nie wie właściwie dlaczego wyszła za ojca dziewczynki. Znali się trzy lata, zaszła w ciążę, a on nalegał na ślub.

- Od początku jego rodzina mnie nie akceptowała. Zresztą on był i nadal jest od niej silnie uzależniony. Zwłaszcza od siostry. Po ślubie zamieszkaliśmy u niego. Wytrzymałam od wtorku do piątku, nawet nie miałam klucza, a w mieszkaniu rządziła jego matka – wspomina Małgorzata.

Małżeństwo trwało właściwie tylko pięć miesięcy. On zamieszkał u niej, w mieszkaniu jej matki. Według relacji Małgorzaty, wychodził rano do pracy, wracał wieczorami, pieniędzy na życie nie dawał, a gdy ona jeździła jeszcze na zaoczne zajęcia na uczelnię, to nigdy jej nie zawiózł. Zresztą powiedział, że on dziecka bawił nie będzie. W końcu wyprowadził się. Gabrysia miała miesiąc. Niedługo potem zaczęła się wojna, która trwa do dziś.

Płacze i wymiotuje
Zaczęło się, jak mówi kobieta od tego, że podała męża o alimenty. Ojciec Gabrysi zawnioskował do sądu o ustalenie kontaktów z dzieckiem. Sąd uznał, że ojciec może widywać córkę sześć razy w miesiącu w domu dziecka.

Małgorzata twierdzi, że na początku ojciec w ogóle nie interesował się dzieckiem. Konflikt między rodzicami Gabrysi zaostrzył się jeszcze bardziej, gdy kobieta złożyła pozew o rozwód. Sprawa rozwodowa trwała jedenaście miesięcy. Sąd powierzył opiekę nad dzieckiem matce, a ojcu ograniczył prawa rodzicielskie. Ustalił jednak kontakty cztery razy w miesiącu w obecności matki u siebie w domu. Według opinii psychologów z Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego, ojciec Gabrysi ma ograniczone predyspozycje wychowawcze, przede wszystkim nadmierną zależność od rodziny generacyjnej i dość niski poziom wiedzy pedagogicznej.

- Dziecko się go boi, reaguje na ojca panicznym płaczem, konwulsjami, po prostu nie chce do niego iść. Któregoś razu, gdy zabrał ja do siebie beze mnie, odebrałam dziecko z podrapanymi plecami i śladami pogryzienia przez pchły. O tym wszystkim informowałam sąd, ale te zgłoszenia pozostają bez reakcji – opowiada kobieta.

Ojciec Gabrysi rozpoczął realizację kontaktów w obecności kuratorów. Przyjeżdża z jedną lub drugą panią do domu córki i wtedy – jak opowiada matka dziecka – zaczyna się piekło.

Małgorzata i jej matka nie chcą wpuszczać do mieszkania ojca dziecka, zresztą nie maja takiego obowiązku. Ale skarżą się w pismach do sądu, że kuratorki w sprawozdaniach ze swoich czynności i towarzyszeniu ojcu dziewczynki, za każdym razem zaznaczają, że ojciec dziecka nie został wpuszczony do domu.

Matka dziewczynki skarży się też na fakt ukarania jej przez sąd grzywną za utrudnianie kontaktów dziecka z ojcem.

- Sąd znowu interpretuje wszystko na korzyść ojca. Nie bierze pod uwagę faktu, że dziecko było chore, że ja mogłam być chora – dodaje kobieta.

W jednym ze sprawozdań kuratorskich z realizacji kontaktu ojca z dzieckiem kuratorka relacjonuje, że „obserwując matkę i babkę odnosiło się wrażenie, iż celowo inspirują one tworzenie nerwowego klimatu. Między innymi pod adresem ojca dziecka w jego obecności kierowały do niego pretensje rodzinne sprzed wielu lat. Mówiły one podniesionym głosem. Wypychały dziecko w kierunku wyjścia mówiąc: „no idź do ukochanego tatusia”. Wypowiedzi matki i babki wyraźnie irytowały dziecko. Było ono nad wyraz rozdrażnione, spłakane i z odruchami wymiotnymi”.

Kuratorka relacjonuje dalej, że w końcu matka wypchnęła dziecko za drzwi, a ojciec wziął je na ręce i uspokoił. Potem razem z kuratorką ojciec poszedł córką na spacer. Gabrysia była spokojna, rozmawiała z nim, nie bała się. Gdy ojciec odprowadził dziecko do domu, Gabrysia na widok matki wyciągnęła do niej ręce. Jednak matka, jak relacjonuje kuratorka, nie chciała jej wziąć. Miała powiedzieć, by ojciec zajmował się córka do godziny dziewiętnastej, bo tak zostały ustalone kontakty.

Ojciec zabrał więc Gabrysię i z kuratorka pojechał do swojego domu. Tam, według sprawozdania urzędniczki, dziecko było radosne i rozmowne, a podróż zniosło bez problemów.

Końca tej wojny o dziecko nie widać, choć obie strony twierdzą, że na Gabrysi zależy im najbardziej. Sąd zasypywany jest kolejnymi pismami i wnioskami, a z jego rozstrzygnięć i postanowień żadna ze stron nie jest zadowolona.

Całość czytaj w 43 numerze "NJ"