Trzyletni chory Szymon potrzebuje waszej pomocy

Szymon Misiejuk ma 3 lata i najbardziej interesuje się… rozrabianiem. - Jest bardzo żywy. Kiedy inne dzieci po chemii leżą i dochodzą do siebie, Szymon już po kilku godzinach biega i wszędzie go pełno. W Przylądku Nadziei mówią na niego Pędziwiatr. Trzeba mieć przy nim oczy dookoła głowy, bo psoty ma we krwi - opowiada o chłopcu Justyna Zalewska z Fundacji Na Ratunek Dzieciom z Chorobą Nowotworową.

Zaczęło się od przeziębień

Kiedy Szymon skończył półtora roku, poszedł do żłobka w Jeleniej Górze. Jest towarzyski, więc szybko się zaaklimatyzował, ale zaczęły się przeziębienia. Dwa dni w żłobku, miesiąc w domu. Rodzice żartują, że najdłużej bez przerwy chodził do żłobka może przez dwa tygodnie. W marcu miał zapalenie oskrzeli. Dużo wymiotował. Pani doktor, pediatra, zapisała zastrzyki. Wymioty uznała za objawy jelitówki.

– W trakcie leczenia wymioty faktycznie przeszły, ale po ostatnim zastrzyku, wieczorem Szymona zaczął boleć brzuszek. Pojechaliśmy więc do szpitala, na SOR – wspomina pani Justyna, mama Szymka. – Było bardzo nieprzyjemnie. Usłyszałam nawet, że pewnie nie umiem własnego dziecka napoić i jest odwodniony. Nie chcieli nas przyjąć na oddział. Zaczęłam tłumaczyć, że Szymek chodzi do żłobka, że często choruje i dopiero wtedy zostaliśmy przyjęci na oddział.

Lekarze nie umieli postawić diagnozy

Szymon przeszedł badania. Okazało się, że ma bardzo podwyższone CRP, czyli stężenie białka we krwi. Wynik wyszedł 120 mg/l, przy normie nie przekraczającej 5. Lekarze uznali, że powodem jest niedoleczone zapalenie oskrzeli. Jeszcze w nocy Szymon dostał antybiotyki, środki przeciwbólowe i kroplówkę, żeby nawodnić organizm.– Brzuszek przestał boleć, CRP spadło do 50. – To był czwartek. W poniedziałek zrobiliśmy kontrolne badanie i okazało się, że CRP znowu podskoczyło. Do 80 mg/l.

Tym razem rodzice poszli z synem do lekarza prywatnie, żeby nie czekać. Pani Justyna jak dziś pamięta, że naczytała się w internecie różnych strasznych historii, więc jej pierwsze pytanie do lekarza brzmiało: czy to może być nowotwór? – Usłyszałam, że mam się niepotrzebnie nie podniecać… – w oku pani Justyny pojawia się pierwsza łezka. Pan doktor wymienił tylko antybiotyk. Szymon nawet polubił jego smak. Wynik CRP zaczął spadać. Wszystko wydawało się zmierzać w dobrym kierunku. Jednak po kilku dniach wróciły bóle brzucha, rodzice wrócili więc z Szymonem raz jeszcze do pana doktora, który badał go poprzednio.

Tym razem podejrzewał, że Szymkowi dokuczają wzdęcia. Brzuszek chłopca był wyraźnie napięty. Zalecił więc podawanie Nospy. – Wróciliśmy do domu, ale Nospa nie pomagała. Wieczorem brzuch bolał Szymona już tak bardzo, że nie mogłam go nawet ubrać. Zadzwoniliśmy po pogotowie – głos pani Justyny zaczyna drżeć. Znów trafili na SOR. Na dyżurze była ta sama pani doktor, która kilka dni wcześniej wypisywała Szymona po pierwszej wizycie w szpitalu. Obejrzała chłopca i bardzo nie spodobał się jej brzuszek chłopca. Zdecydowała, ze potrzebne będzie badanie USG. Wykonane zostało następnego dnia rano.

Już wiadomo: to nowotwór

Od tego momentu wydarzenia potoczyły się już błyskawicznie. – Najpierw zbiegli się wszyscy lekarze, potem Szymek trafił na badanie tomografem. Powiedzieli nam, że na 98% to neuroblastoma – opowiada pani Justyna.  Dwa dni później byli już w Przylądku Nadziei we Wrocławiu i jeszcze nawet przed ostatecznym potwierdzeniem diagnozy zaczęli chemioterapię. To był naprawdę ostatni moment. Okazało się, że nowotwór zdążył rozwinąć się do monstrualnych rozmiarów. Guz w nadnerczu miał aż 10 centymetrów. Były też przerzuty do kręgosłupa, głowy, powiększone węzły chłonne. Lekarze sami nie wierzyli, że tak wielki guz zmieścił się w tak małym brzuszku…

Terapia Szymka zaczęła się w kwietniu, ale o pierwszych dwóch miesiącach cała rodzina jak najszybciej chciałaby zapomnieć. Szymon był wycieńczony, a musiał walczyć z potwornym bólem. Nie mógł się ruszać…

Jedenaście cykli chemii. Guz maleje, jest nadzieja.

Na szczęście organizm szybko zareagował na podawaną chemię i sytuacja zaczęła się stopniowo poprawiać. Łącznie, po jedenastu już cyklach chemii, wreszcie pojawiła się nadzieja. – Przerzuty się wycofały. Kręgosłup jest już czysty, głowa i szpik też. - Szymek odzyskał siły i energię – uśmiecha się pani Justyna.  Guz w brzuszku Szymona zmniejszył się aż o połowę. Wszyscy czekają na decyzję, czy skurczył się już na tyle, żeby można było go bezpiecznie wyciąć.

Od Szymona pobierane są też komórki macierzyste, które pozwolą na przeprowadzenie w niedalekiej przyszłości autoprzeszczepu. Będzie potrzebny po wycięciu guza, żeby odbudować strukturę krwi Szymka, mocno nadwyrężoną przez intensywną chemioterapię. To jednak jeszcze nie będzie koniec walki o zdrowie Szymka.

Terapia musi trwać. A to kosztuje fortunę

Aby mieć jak największą pewność, że nowotwór został pokonany, potrzebny będzie jeszcze jeden krok. Nowoczesna immunoterapia antyciałami GD-2. To cykl ratujących życie zabiegów, które mają nauczyć organizm Szymona skutecznie walczyć z komórkami nowotworowymi w przyszłości.

Trzeba zebrać fortunę, żeby Szymek pokonał raka. 

Terapia od niedawna jest już dostępna w Przylądku Nadziei, jednak wciąż nie jest refundowana przez NFZ. A jej koszt jest olbrzymi. W przypadku Szymka chodzi o prawie 900 tysięcy złotych, które będą musieli z własnej kieszeni zapłacić rodzice. Żeby leczenie było skuteczne, Szymek powinien przejść je pod koniec tego lub na początku przyszłego roku.- Rodzice mogą liczyć na wsparcie Fundacji “Na Ratunek Dzieciom z Chorobą Nowotworową”. Będziemy pomagać w zdobyciu środków potrzebnych na wyleczenie Szymona - mówi Justyna Zalewska z Fundacji.

Pomóżcie Szymkowi

Wszystkich dobrych ludzi zapraszamy: dołączcie do nas! Razem uratujmy małego Szymka!

Szymonowi można pomóc:

- dołączając do zbiórki: https://www.siepomaga.pl/zycie-szymona

- bądź wykonując przelew na konto imienne Fundacji: 11 1160 2202 0000 0001 0214 2867 (w tytule prosimy wpisać: Szymon Misiejuk.