Pół wieku Karkonoskiego Parku Narodowego

- Tak właśnie było – opowiada Jan Słodownik, który pracował w KPN-ie od pierwszego dnia. - To były ciężkie lata, w 1959 roku powstał park, było mało leśników. Zaczynaliśmy od konika, potem był pierwszy samochód – żuk.

Pierwsze lata pracy w KPN-ie wyglądały jak w nadleśnictwie. - Chroniło się przyrodę bardzo dobrze – mówi Jan Słodownik. - Ja jako strażnik tylko w nocy pilnowałem przyrody. Nie było zrywki drewna.

W latach 70-80-tych park się zmienił najbardziej. - Było inaczej, każdy leśniczy dostał samochód, mógł się przemieszczać z miejsca na miejsce – mówi były pracownik parku. - Kiedy zaczynałem, to wszędzie trzeba było chodzić pieszo: Śnieżne Kotły, Kamieńczyk, Łabski Szczyt, Szklarka. Góry były bardziej dzikie, mniej turystów, mniej nartostrad. Jeden wyciąg jednoosobowy. Teraz jest dwuosobowy i jeszcze ma być kanapa.

Dzisiaj (16 stycznia) rozpoczęły się obchody półwiecza parku. Z tej okazji w Filharmonii Dolnośląskiej odbyła się konferencja „Przyrodnicze Dziedzictwo Karkonoszy – 50 lat KPN-u”. Tłumnie przybyli leśnicy, pracownicy parku, goście z innych parków narodowych, samorządowcy. Zgromadzeni mogli przypomnieć sobie badania prowadzone w Karkonoszach. Opowiedział o nich prof. dr hab. Krzysztof R. Mazurski – przewodniczący Rady Naukowej KPN-u.

W korytarzu zaprezentowano też zdjęcia z parku. Co dalej z KPN-em? - Kolejne 50 lat wspaniałej ochrony najpiękniejszych gór w środkowej Europie. Gór które nas bardzo mocno różnicują od innych obszarów środkowoeuropejskich – mówi dyrektor Andrzej Raj. - Mamy zdecydowanie więcej wspólnego ze Skandynawią i tę „Małą Skandynawię” trzeba promować i chronić, dla przyrody i dla ludzi.

Jak mówi, chciałby, aby przez kolejne 50 a nawet 150 lat ta przyroda pozostała w stanie niezmienionym.

ZOBACZ WIĘCEJ ZDJĘĆ