Konfrontacja świadków w procesie sprawcy śmiertelnego wypadku

Przed sądem stawiła się w końcu Apolonia B., 74-letnia właścicielka samochodu, która feralnego wieczoru wracała z działki. O zawiezienie i przywiezienie jej poprosiła Mateusza P., który – według jej zeznań – zapewniał ją, że ma prawo jazdy. Samochodem jechała również 18-letnia Karolina W., która miała pomagać kobiecie na działce.

Samochód prowadzony przez chłopaka wjechał z impetem w trójkę przechodniów. Dwie osoby zmarły od razu, trzecia na drugi dzień w szpitalu. Mateusz P. uciekł z miejsca zdarzenia, ale potem zgłosił się na komisariat.

Karolina W., która podróżowała jako pasażerka mówiła dziś w sądzie, że właścicielka samochodu, która była dobrą znajomą jej wujka, zapewniała, że ma kierowcę z prawem jazdy. Apolonia B. choć  posiadała toyotę i sama miała prawo jazdy, to jednak autem nie jeździła. Dlatego zawsze korzystała z uprzejmości znajomych. Tak poznała kilka dni przed wypadkiem Mateusza P., który odwiózł jej któregoś razu auto z Cieplic do Piechowic.

Dziewczyna zeznała, że w czasie jazdy z działki z Piechowic do Cieplic, kierowca kilkukrotnie przełączał światła mijania na drogowe, bo te pierwsze były słabe. 18-latka, podróżująca w fotelu obok kierowcy powiedziała, że w ostatniej chwili zauważyła oświetlone nogi przechodniów na drodze, a potem nastąpiło uderzenie. Dziewczyna wysiadła z auta i zajęła się udzielaniem pomocy poszkodowanym. Dodała, że Apolonia B. zaczęła ja w pewnej chwili odciągać na bok martwiąc się uszkodzeniem auta i zastanawiając, czy ma ubezpieczony pojazd. Karolina W. dodała, że wtedy właścicielka samochodu powiedziała jej także, że Mateusz P. nie ma prawa jazdy.

Apolonia B., którą sąd przesłuchiwał w obecności psychologa kilkukrotnie zasłaniała się niepamięcią. Przyznała, że w dniu, w którym doszło do wypadku potrzebowała kierowcy, który zawiózłby ją na działkę po owoce, które miała dostarczyć do restauracji. Pytała wielu sąsiadów, ale albo nie mieli czasu, albo byli zajęci. Kobieta poszła w końcu do znajomego – wujka Karoliny. Ten – według jej słów – miał powiedzieć, że Karolina może ją zawieźć. Dziewczyna jednak nie miała prawa jazdy, a w sądzie powiedziała, że Apolonia B. przychodząc do wujka od razu oznajmiła, że ma kierowcę, a ją prosi o pomoc przy zbiorze owoców.

Właścicielka toyoty przypomniała też sobie, że gdy jechała, jako pasażerka z Karoliną W. i Mateuszem P. zwracała uwagę chłopakowi, by nie szarżował i nie przekraczał „czterdziestki”. W pewnym momencie chłopak miał się do niej odwrócił i powiedzieć, że „nie szarżuje”. Po chwili doszło do zderzenia z pieszymi.

Kobieta przyznała, że już po wypadku, na miejscu zdarzenia, Mateusz P. zapytał ją, czy może uciec. Po chwili już go miało nie być. W pewnej chwili Apolonia B. stwierdziła, że to być może ubiór i zachowanie Karoliny W. źle wpłynęły na chłopaka, rozkojarzyły go. Właścicielka auta stwierdziła bowiem, że była ubrana jak dama, odsłaniała kolanko i miała pomalowane paznokcie.
Na pytanie po co dziewczyna pojechała z nią na działkę, Apolonia B. odpowiedziała, że nie wie, „bo nie zrywała owoców, tylko go czarowała”. A potem dodała, że „ubrała się jak dama i stało się”.

Sąd zdecydował się na konfrontację obu świadków wobec rozbieżności w opisie pewnych zdarzeń. Apolonia B. nerwowo chodziła po sali rozpraw mówiąc, że nie może słuchać kłamstw i „że przydałby się biegły, co wykrywa kłamstwa”.
Kobieta przyznała także, że zabiegała o kontakt z Karoliną W. po zdarzeniu. Napisała do niej nawet list, w którym miała stwierdzić, że „powinniśmy się cieszyć, że żyjemy”. Dziewczyna jednak nie chciała rozmawiać ze znajomą swojego wujka. Dodała, że bardzo przeżyła ten wypadek i teraz boi się jeździć samochodem.

Na pytanie sądu, po co kobieta chciała skontaktować się z Karoliną W., ta odpowiedziała, że choćby po to, „by przeprosić za to, że straciła samochód”.

Mateusz P., oskarżony o spowodowanie wypadku, przyznał się do winy.

Czytaj także: 

Śmiertelne potrącenie pieszych w Cieplicach