Kombatancka droga życia

Jako 18-letni młodzieniec, w czerwcu 1942 r. został wywieziony na roboty przymusowe do wapiennika (ładowanie kamienia wapiennego do pieca i ładowanie wypalonego wapna na wozy i wagony) na Górnym Śląsku, skąd po szesnastu miesiącach bezpłatnej i przymusowej pracy we wrześniu 1943 r. nie wrócił z losowej przepustki. Ukrywał się w rodzinnej miejscowości do chwili nadejścia Wschodniego Frontu Wojennego.

9 maja 1944 r. został wcielony do I Armii WP w m. Sumy jako żołnierz 4. Samodzielnej Brygady Przeciwpancernej. Uczestniczył w walkach o wyzwolenie Warszawy, Wału Pomorskiego, Berlina, dochodząc ze swoją brygadą do rzeki Łaby na spotkanie z wojskami amerykańskimi. Otrzymał medale: „Za wyzwolenie Warszawy”, „Za Odrę, Nysę i Bałtyk”, „Za walkę o Berlin” i „Medal zwycięstwa i wolności 1945”. Jako kombatant został awansowany do stopnia podporucznika WP.

W grudniu 1945 r. został zwolniony do rezerwy i jako osadnik wojskowy zamieszkał w Młyńsku koło Gryfowa. Tu poznał przyszłą Małżonkę, Józefę Zawistowską i tu do 1950 r. prowadził zakład rzemieślniczy, zdobywając tytuły mistrzowskie: szewstwo i kamasznictwo. Wraz z utworzeniem Powiatowej Spółdzielni Pracy we Lwówku Śl. został kierownikiem punktu szewskiego w Mirsku. Wyuczył wielu następców w swoim zawodzie. W lipcu 1980 r. przeszedł na emeryturę, ale cały czas pomagał młodszej córce Marii w obrządkach gospodarskich. W lipcu 1990 r. odeszła do Boga Jego ukochana małżonka Józefa. Był zawsze życzliwy, całym sercem oddany Żonie, dzieciom i wnukom.

Zmarł 9 lutego 2008 r. w szpitalu we Lwówku Śl., pozostawiając w smutku córki: Krystynę i Marię, syna Zdzisława; zięciów: Stanisława i Bogdana, synową Zdzisławę, wnuków: Daniela, Radka, Adriana, Pawła i Andrzeja oraz wnuczkę Annę, którzy wraz z pozostałą rodziną, sąsiadami i znajomymi odprowadzili Go trzy dni później na miejsce wiecznego spoczynku - na cmentarz w Młyńsku.
Pozostanie w naszej pamięci i sercach na zawsze

Nowiny Jeleniogórskie nr 27/2008 z 1 VII 2008r.