Komórka w szkole – plaga czy konieczność?

- W świetle prowadzonych badań zgadzam się, że telefony komórkowe mają bardzo szkodliwy wpływ na zdrowie dzieci, ale moi wychowankowie nie traktują komórek w szkole jako celu życia i medium do prowadzenia ciągłych konwersacji - jak to można często zauważyć u wielu dorosłych, a szczególnie biznesmenów. Moje dzieci wolą się bawić, rozmawiać i grać na boisku, a telefonowanie jest jedynie sposobem kontaktowania się z rodzicami na odległość, a tego zabronić im nie wolno.

Czy ma, więc Pani jakiś złoty środek dzięki któremu można pogodzić stały nadzór rodziców nad swoimi pociechami z możliwością skupienia ich uwagi podczas lekcji?

- Stosuję bardzo proste, ale sprawdzone i skuteczne rozwiązanie. Otóż po pierwsze wiem od rodziców, którzy z moich uczniów przynoszą do szkoły telefony. Tuż przed rozpoczęciem lekcji dzieci składają mi swoje wyłączone aparaty na biurko, gdzie czekają na nich aż do końca ostatniej godziny lekcyjnej. Wówczas oddaję wszystkim komórki. W ten sposób każdy z rodziców ma stały kontakt z dzieckiem. Podczas lekcji w razie potrzeby może przedzwonić do mnie, zaraz natomiast po szkole bezpośrednio do malucha. Byłoby nierozsądnym zachowanie, które zabraniałoby tego stałego nadzoru rodzica nad dzieckiem. Wielu uczniów zostaje po lekcjach na świetlicy bądź samodzielnie wraca do domu, wówczas ten kontakt jest wręcz niezbędny. Wypracowana przeze mnie metoda ma jeszcze jedna zaletę, a mianowicie chroni dzieci przed ewentualnym zgubieniem aparatu.

Czy istnieją więc w takim razie przedmioty bądź inne multimedia, którym mówi Pani stanowczo „nie” w szkole?

- Zdecydowanie tak. Nie toleruję militariów, a więc zabawek, które mają cokolwiek wspólnego ze strzelaniem, zabawnym uśmiercaniem kogoś, ubezwłasnowolnieniem i przemocą. Uważam, że tego typu zabawki potrafią wytworzyć w dzieciach zbędną agresję. Kontakt z rówieśnikiem ma na celu prawidłowy jego, dlatego też nie zezwalam na korzystanie z komórek nawet podczas przerwy. Uważam ją za czas integracji, poznawania się i chociażby zaistnienia w grupie.

A jak Pani korzysta z komórki, bierze przykład z podopiecznych czy może raczej dorosłych?

- Dla mnie komórka to medium, środek świetnej komunikacji pomiędzy mną a rodzicami dziećmi. Oni wiedzą, że mogą się ze mną skontaktować w każdej chwili. To daje im pewność, że ich maluchy są w dobrych rękach.