Dwa lata więzienia za internetowe lovestory

Ani oskarżonej, ani pokrzywdzonej nie było dziś w sądzie. Zresztą oskarżona stawiła się tylko na jednej rozprawie, na której złożyła jednozdaniowe wyjaśnienia i zapewnienia, że będzie wyjaśniać później. Wezwania na kolejne rozprawy odbierała, ale do sądu nie przychodziła.

Przez cztery lata telefonicznej oraz internetowej znajomości Dorota była pewna, że ma do czynienia z mężczyzną. Małgorzata była w sieci „Szymonem”.

Internetowy kochanek mówił i pisał Dorocie, że jest w ciężkiej sytuacji życiowej i potrzebuje pieniędzy. Kobieta wysyłała mu przekazy na spore sumy. Uzbierało się tego ponad 400 tysięcy złotych. Pokrzywdzona sama zaciągała kredyty, by móc pomagać ukochanemu. W sumie 580 tysięcy złotych.

Z opowieści brata i bratowej Doroty Jaróg wynika, że już w 2005 roku zauważyli, że dzieje się z nią coś złego. Było to po kilku miesiącach od momentu, gdy Dorota poznała, za pośrednictwem radiowego programu dla samotnych, „Szymona”, w którym się zakochała.

Bratowa tłumaczyła jej, że nie ma miłości na odległość – bez osobistego kontaktu. Znajomy Doroty wydał jej się do tego stopnia podejrzany, że porozmawiała z nim przez telefon. Oczywiście z telefonu Doroty, bo „Szymon” nie odbierał telefonów z innych numerów.

Bracia próbowali zakazać jej kontaktów z „Szymonem”, ale ich nie posłuchała. Brnęła dalej – brała kredyty, zapożyczała się u dalszej rodziny i wielu znajomych. Robiła wszystko, byleby tylko zaspokoić żądania ukochanego, który ciągle wymyślał nowe nieszczęścia, które go spotkały. Były to jednak tylko preteksty do kolejnych próśb o pieniądze.

Zdaniem sądu, dowody na oszukańczą i zaplanowaną z góry działalność Małgorzaty W. są niezbite. To przede wszystkim potwierdzenia odbioru gotówki na przekazach pocztowych, choć nie wszystkie się zachowały, a także fakt poinformowania Doroty przez pewna osobę, że „Szymon” nie jest tym, za kogo się przedstawia.

Gdy kobieta stawiła się jeden raz w sądzie powiedziała tylko, że „Dorota chciała, abym ja przed jej rodziną przedstawiała się jako mężczyzna”. W ocenie sądu, potwierdza to fakt, że rzekomy „Szymon” prowadził rozmowy z pokrzywdzoną i dokonał wyrafinowanego oszustwa.

Z opinii biegłych, którzy badali oskarżoną wynika, że kobieta wykazuje uzależnienie od alkoholu, ma skłonności do manipulacji emocjonalnej, nie próbuje stabilizować swojej sytuacji życiowej, a do swoich celów wykorzystuje rodziną i inne osoby.

Sąd zwolnił Małgorzatę W. z zapłaty kosztów sądowych, bo nigdzie nie pracuje i nie ma dochodów.

Mecenas Aleksandra Kowalska, obrońca z urzędu Małgorzaty W., powiedziała po ogłoszeniu wyroku, że dopiero po skontaktowaniu się z klientką i przy jej woli, złożona zostanie apelacja. Nie wiadomo jednak, czy klientka zechce się skontaktować, bo poza jedną rozmową z adwokatem na korytarzu sądowym, oskarżona nie miała potrzeby kontaktu ze swoim obrońcą.

Według mec. A. Kowalskiej, nie wszystkie argumenty sądu, uzasadniające skazujący wyrok, można uznać za trafione. Zwłaszcza ten o osobie, która miała poinformować pokrzywdzoną o podszywaniu się Małgorzaty W. pod „Szymona”.

- Po pierwsze, nie ustalono tej osoby, a po drugie, nie wiadomo, czy ta osoba mówiła prawdę. Sama pokrzywdzona stwierdziła, że nie był to głos osoby, z którą rozmawiała, a więc przemawia to za tym, że nie była to rozmowa między pokrzywdzoną, a oskarżoną. Co prawda, oskarżona przyznała, że prowadziła rozmowy z pokrzywdzoną, ale nie znamy treści tych rozmów. Z ustaleń wynika, że dotyczyły emocji i uczuć, ale nie ma pewności, czy także kwestii pożyczek – mówiła mec. A. Kowalska.

Jej zdaniem jednak, sprawa jest na tyle interesująca, że warto byłoby, aby zainteresował się nią Sąd Apelacyjny.