„Cień brzasku” w esperanto

Ludmiła Gajczewska, przewodnicząca zarządu dolnośląskiego oddziału Towarzystwa Polsko – Serbołużyckiego, niezwykle ciepło wyraża się o ostatnim „dziecku” bogatyńskiej pisarki. Tak charakteryzuje opisywane dzieje młodzieńczej miłości Polki i Łużyczanina:
- Powojenna pamięć zbiorowa i osobista interpretacja nowego porządku świata, zastanego w miasteczku i okolicy Bogatowic, i z dala od tej ziemi - bo w Niemczech - kształtuje rozmaite postawy etyczne i moralne, prowadzi do konfrontacji z przemianami zachodzącymi w otoczeniu. Jedni długo zachowują stereotyp wrogiego Niemca, inni próbują wyjść poza krąg wojennych przeżyć, tamci znów z niepokojem obserwują postępujące stopniowo zjawiska odhumanizowania życia w niewielkim bogatowickim światku, dostrzegają bezmyślną „repolonizację” łużyckich autochtonicznych nazw miejscowości, niszczenie łużyckiego tradycyjnego budownictwa regionalnego, bezwzględną siłę pieniądza…
(mat)