Wystawy rzeźby i aranżacji przestrzennych Rafała Boettnera w BWA

Wystawy rzeźby i aranżacji przestrzennych Rafała Boettnera
Galeria BWA, ul. Długa 1
Poniedziałek piątek w godz. 9.00-17.00; w sobotę w godz. 10.00-16.00;
bilety: 5zł/2 zł, dorośli 5 zł; soboty: wstęp wolny (cały tydzień dla posiadaczy karty dużej rodziny)

Rafał Boettner - Łubowski. Rzeźbiarz i artysta sztuk wizualnych. Zajmuje się również działalnością z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Studiował na ASP w Poznaniu, gdzie obecnie pracuje na stanowisku adiunkta (Wydział Edukacji Artystycznej). Łubowski tworzy instalacje, obiekty i kompozycje rzeźbiarskie, podejmujące otwarty dialog z innymi dziełami i postawami twórczymi. W swojej sztuce odnosi się także do wybranych możliwości technik cyfrowych.

REFLEKSYJNY NEOTRACYCJONALIZM. Jestem przekonany o tym, że nie można odciąć się od przeszłości oraz od bogatego dziedzictwa szeroko rozumianej Tradycji. Dlatego też sztuka dawna zawsze była i będzie dla mnie godnym podziwu obszarem twórczych inspiracji. Dziedzictwo sztuki antycznej, nowożytnej i XIX-wiecznej stawało się dla mnie po częstokroć punktem wyjścia do podejmowania z nim dialogu, polemiki, czy najczęściej prób kreowania wieloznacznej aury refleksji. A jednak współcześnie postrzeganie tradycji jako takiej uległo także swoistym przewartościowaniom. Okazuje się bowiem, że „odkrycia” i wątki poszukiwań XX-wiecznych awangard także traktowane być dziś mogą jako jedna z bogatych tradycji artystycznych, do których współczesny artysta ma prawo się obecnie odnosić i reinterpretować je we własnych przejawach twórczości. Niektóre z „odkryć” XX-wiecznej awangardy są dla mnie niezwykle interesujące, na przykład rozmaite możliwości wykorzystania przedmiotu w twórczości z dziedziny sztuk wizualnych czy praktyka montażu, tak silnie ceniona przez niektórych awangardowych, XX-wiecznych artystów. Daleki jednak jestem od wiary w awangardowo-modernistyczne utopie, w tym w przekonanie, że jednym z prymarnych wyznaczników wartości dzieła sztuki jest jego absolutnie i radykalnie pojmowane nowatorstwo. A jednak, mój „neotradycjonalizm” powiązany jest z selektywnymi wyborami oraz z próbami wkraczania na tereny niekonwencjonalnych obszarów twórczych poszukiwań, które nie zawsze tożsame są w dosłowny sposób z „etosem” dawnej sztuki. Urzeczywistniając swoje koncepcje artystyczne z dziedziny rzeźby i sztuk wizualnych, kieruję się również poszukiwaniem niekonwencjonalnie pojmowanej harmonii pomiędzy poszczególnymi elementami moich wypowiedzi twórczych oraz efektami, jakie te miałyby potencjalnie prowokować. Myślę, że owa niekonwencjonalna harmonia to, parafrazując słowa Piotra Sarzyńskiego, adekwatne relacje „zawierające się w przemyślanej kompozycji, starannym umiarze, odpowiednio poruszonej u odbiorcy emocji oraz głębi i powadze przekazów. To tęsknota do walorów, które towarzyszyły sztuce od zawsze”. Rafał Boettner-Łubowski. Wystawę zrealizowano dzięki pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra (info: BWA)

Galeria BWA, ul. Długa 1
Poniedziałek piątek w godz. 9.00-17.00; w sobotę w godz. 10.00-16.00;
bilety: 5zł/2 zł, dorośli 5 zł; soboty: wstęp wolny (cały tydzień dla posiadaczy karty dużej rodziny)
Rafał Boettner - Łubowski. Rzeźbiarz i artysta sztuk wizualnych. Zajmuje się również działalnością z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Studiował na ASP w Poznaniu, gdzie obecnie pracuje na stanowisku adiunkta (Wydział Edukacji Artystycznej). Łubowski tworzy instalacje, obiekty i kompozycje rzeźbiarskie, podejmujące otwarty dialog z innymi dziełami i postawami twórczymi. W swojej sztuce odnosi się także do wybranych możliwości technik cyfrowych.
REFLEKSYJNY NEOTRACYCJONALIZM. Jestem przekonany o tym, że nie można odciąć się od przeszłości oraz od bogatego dziedzictwa szeroko rozumianej Tradycji. Dlatego też sztuka dawna zawsze była i będzie dla mnie godnym podziwu obszarem twórczych inspiracji. Dziedzictwo sztuki antycznej, nowożytnej i XIX-wiecznej stawało się dla mnie po częstokroć punktem wyjścia do podejmowania z nim dialogu, polemiki, czy najczęściej prób kreowania wieloznacznej aury refleksji. A jednak współcześnie postrzeganie tradycji jako takiej uległo także swoistym przewartościowaniom. Okazuje się bowiem, że „odkrycia” i wątki poszukiwań XX-wiecznych awangard także traktowane być dziś mogą jako jedna z bogatych tradycji artystycznych, do których współczesny artysta ma prawo się obecnie odnosić i reinterpretować je we własnych przejawach twórczości. Niektóre z „odkryć” XX-wiecznej awangardy są dla mnie niezwykle interesujące, na przykład rozmaite możliwości wykorzystania przedmiotu w twórczości z dziedziny sztuk wizualnych czy praktyka montażu, tak silnie ceniona przez niektórych awangardowych, XX-wiecznych artystów. Daleki jednak jestem od wiary w awangardowo-modernistyczne utopie, w tym w przekonanie, że jednym z prymarnych wyznaczników wartości dzieła sztuki jest jego absolutnie i radykalnie pojmowane nowatorstwo. A jednak, mój „neotradycjonalizm” powiązany jest z selektywnymi wyborami oraz z próbami wkraczania na tereny niekonwencjonalnych obszarów twórczych poszukiwań, które nie zawsze tożsame są w dosłowny sposób z „etosem” dawnej sztuki. Urzeczywistniając swoje koncepcje artystyczne z dziedziny rzeźby i sztuk wizualnych, kieruję się również poszukiwaniem niekonwencjonalnie pojmowanej harmonii pomiędzy poszczególnymi elementami moich wypowiedzi twórczych oraz efektami, jakie te miałyby potencjalnie prowokować. Myślę, że owa niekonwencjonalna harmonia to, parafrazując słowa Piotra Sarzyńskiego, adekwatne relacje „zawierające się w przemyślanej kompozycji, starannym umiarze, odpowiednio poruszonej u odbiorcy emocji oraz głębi i powadze przekazów. To tęsknota do walorów, które towarzyszyły sztuce od zawsze”. Rafał Boettner-Łubowski. Wystawę zrealizowano dzięki pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra (info: BWA)