„Stary i człowiek i może” w DKF „Klaps”

„Stary i człowiek i może”, komedia; reżyseria Dome Karukoski (Finlandia, 2014)
sala widowiskowa JCK, ul. Bankowa 28/30
godz. 18:00
Bilety: 10 zł; karnety: 28 zł

"Stary człowiek i może" można czytać jak kontynuację, czy raczej odpowiedź na "Stulatka, który wyskoczył przez okno i zniknął" Herngrena, choć opowieść o osiemdziesięcioletnim wiecznie niezadowolonym rolniku okazuje się dużo bardziej wiarygodna i aktualna. Z tego dziadka niezły uparciuch - odnosząc drobne obrażenia po upadku, które osobie w jego wieku przynoszą wiele komplikacji w codziennym życiu, nie daje sobie wytłumaczyć, że być może pora zwolnić tempo i skończyć z nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Bohater filmu należy do pokolenia wojennego, ludzi ze stali - samowystarczalnych i niezbyt ckliwych. Dzisiejsze porządki działają mu na nerwy - wszechobecne nowe technologie, pracujące i zarabiające kobiety, zniewieściali mężczyźni, łatwość dostępu do wszelkich dóbr i usług, równouprawnienie i tolerancja - to wszystko nie do pomyślenia dla dziarskiego staruszka. Na domiar złego zmuszony jest tymczasowo wprowadzić się do niepracującego syna, jego żony - ambitnej bizneswoman i ich naszpikowanego elektroniką nowoczesnego domu, by uczęszczać na konieczną rehabilitację w Helsinkach. Ma więc czas, by obserwować, jak zmienił się współczesny świat i tempo życia w mieście, a także by zdążyć wszelkie zmiany ostatecznie znienawidzić. Momentami sentymentalna, czasem nazbyt ugrzeczniona, szósta z kolei fabuła Karukoskiego to równocześnie ciepła i wzruszająca opowieść o trudnych rodzinnych relacjach, ale przede wszystkim rodzaj nostalgicznego wspomnienia czasów minionych. Reżyser podobno chciał "Starym człowiekiem..." oddać hołd własnemu ojcu, który miał równie ciężki charakter i trudne do przezwyciężenia natręctwa. Swoim obrazem udowadnia po wielokroć prawdziwość znanego przysłowia o nieprzesadzaniu starych drzew i przypisywane Cyceronowi słowa o tym, że przyzwyczajenie to druga natura człowieka. Istota poruszanego tematu mogłaby przytłoczyć, gdyby nie została potraktowana jak, na szczęście, u Karukoskiego - z przymrużeniem oka, w sposób lekki, szczery i bardzo uniwersalny. Magdalena Maksimiuk: Stopklatka.pl (info: JCK)