Festiwal Teatrów Awangardowych PESTKA 2014 – spektakle, panele, muzyka: w JCK

Międzynarodowy Festiwal Teatrów Awangardowych PESTKA 2014

Godz. 17.00
Teatr Porywacze Ciał - Partytury Rzeczywistości
NOVA SALA JCK, ul. 1 Maja 60

Godz. 19.30

Teatr Ad Spectatores - Molly B
HANGAR GÓRA SZYBOWCOWA
Na spektakl bezpłatny transport w obie strony o godzinie 19.40 z parkingu przy JCK ul. 1 Maja 60

Godz. 21.45
Teatr A Part - Cyrk Bellmer
DUŻA SCENA JCK ul. Bankowa 28/30/ Katowice Polska
Spektakl od lat 18

Godz.23.00

Panel Dyskusyjny – prowadzi Agnieszka Szymczykiewicz
KLUB KWADRAT JCK< ul. Bankowa 28/30/

Godz. 23.40
KONCERT – CHORZY
KLUB KWADRAT JCK, ul. Bankowa 28/30

Wstęp na spektakle 2 zł, pozostałe imprezy: wstęp wolny

Szanowni Państwo
Każdy z pewnością słyszał o magicznej trójcy Sigmunda Freuda - Id, ego i superego. Te niezwykle ważne pojęcia, zwłaszcza w psychoanalizie, wskazują tor podróży, w jaką pragniemy Państwa zabrać podczas tegorocznej edycji festiwalu PESTKA. Pierwotne i leżące najgłębiej w naszej psychice „ID” zmusza do działania i wskazuje na najbardziej atawistyczne, ludzkie reakcje. Stymuluje popędy odpowiadające za agresję i seksualność. „Popęd seksualny oznacza w tej konwencji praktycznie każde przyjemne i rozwojowe działanie – nie tylko w znaczeniu płciowym, ale też inne, bardziej pierwotne przyjemności, jak jedzenie czy wydalanie. Popęd agresywny z kolei odpowiada za działania ekspansywne i obronne skierowane przeciw innym.” ID, a inaczej ONO, to biologiczny system osobowości, w którym magazynowane są pokłady energii . Wspomniane procesy opierają się na bardzo złożonej reakcji psychicznej, a są nimi, między innymi, marzenia senne. „Freud uważał, że stanowią one zawsze spełnienie bądź prośbę spełnienia jakiegoś marzenia/życzenia.”
Drugi człon tegorocznego Idiomu, „Zderzenia”, stanowi zapowiedź konfrontacji myśli dramaturgicznej, scenicznej i aktorskiej z całą gamą możliwości percepcyjnych widza.
Tegoroczna edycja festiwalu to próba „zderzenia” widza z indywidualnym ID, które podświadomie robi wszystko, aby było przyjemnie. Zderzenie ID twórców ze światem wyobrażeń odbiorców ich sztuki stanowić ma dopełnienie tegorocznego eksperymentu. Dla nas, organizatorów, wolontariuszy i twórców to również możliwość spotkania się z Państwem po raz siódmy w Jeleniej Górze na „permanentnie kiełkującym” festiwalu, który bez Waszego udziału: widzów, sympatyków i przyjaciół, nie kwitłby tak skutecznie w swoim awangardowym wymiarze.
Zapraszam
Łukasz Duda

TEATR PORYWCZE CIAŁ / POZNAŃ – POLSKA
PARTYTURY RZECZYWISTOŚCI
Partytury rzeczywistości (nazwa handlowa) - 24 autorski spektakl Teatru Porywacze Ciał w reżyserii i wykonaniu Katarzyny Pawłowskiej i Macieja Adamczyka
Partytura (rzeczownik, rodzaj żeński) - Zapis utworu wokalnego, wokalno-instrumentalnego lub instrumentalnego, przeznaczonego dla dwóch lub więcej wykonawców, w postaci zestawienia poszczególnych partii według określonego porządku, z zachowaniem relacji wertykalnych.
Rzeczywistość (rzeczownik, rodzaj żeński) - wszystko co istnieje obiektywnie, świat realny, byty zarówno obserwowalne jak i pojęciowe.

„Najnowsza premiera poznańskiej Sceny Roboczej to spektakl Partytury rzeczywistości Teatru Porywacze Ciał. Publiczność poddana niemal dwugodzinnej sesji wysyłania impulsów pozytywnej energii miała okazję doświadczyć tego, jakie natężenie może przybrać sceniczna charyzma wykonawców. Wprowadzeni do niewielkiej sali widzowie poddani zostają próbie braku światła. Na tylną ścianę sceny rzucana jest cienka linia, która z biegiem czasu wybrzusza się i zaczyna poruszać, tworząc coś w rodzaju zapisu emisji fali, impulsu. Performerzy początkowo znajdują się po obu stronach prostej, potem niekiedy próbują jej fragment skraść, ustawiając się tak, aby umiejscowić linię światła na uniesionych dłoniach lub na twarzy i przybliżając się w stronę publiczności. Te podejścia jednak zawsze kończą się utratą przywłaszczonego impulsu, który powraca na swoje pierwotne miejsce – na ścianę. To swoiste wymykanie towarzyszyć będzie zresztą wszystkim kolejnym odsłonom tego przedstawienia: uciekać będą słowa, niedające oddać istoty rzeczy, wymykać będzie się sens, spójność, czy – jak w ostatniej scenie, w dużej części improwizowanej – pierwotny plan działań.” Joanna Żabnicka – Teatralia 15 maja 2013

TEATR ADSPEKTATORES /WROCŁAW – POLSKA
MOLLY B
Tekst i reżyseria: Marta Ojrzyńska
Scenografia: Michał Borczuch
Kostiumy: Mateusz Stępniak
Muzyka: Maciej Zakrzewski
Występują: Anna Ilczuk i Agata Kucińska

Osią scenariusza spektaklu „Molly b.” jest ostatni epizod "Ulissesa" Jamesa Joyce'a, będący zapisem myśli pewnej młodej kobiety. Autor nazwał ją Molly Bloom. Wnikliwość, z jaką spogląda w naturę żeńską i studiuje jej jasne i mroczne strony, fascynuje i rodzi niedowierzanie, że sam Joyce nie należał do płci pięknej. Jego rzeczowa i chwiejna, zmysłowa a niekiedy mocno nieprzyzwoita kobieta okazuje się być ponadczasową. Odradza się współcześnie po niemal stu latach. Tekst scenariusza uzupełniają bowiem osobiste wypowiedzi współczesnych kobiet, będących rówieśnicami literackiego wzoru. Spektakl rozgrywa się w dwóch czasoprzestrzeniach, które się przenikają i na siebie oddziałują. To opowieść o ciele i emocjach, o najintymniejszych obszarach kobiecej psyche.

Prywatnie Ilczuk i Kucińska są od wielu lat przyjaciółkami. W spektaklu grają tę samą postać - Molly, jednak personifikują jej różne, wzajemnie zwalczające się, cechy. Mówią jednym głosem po to, żeby za chwilę rozbić się na dwie postaci: Molly emocjonalną i rozsądną, egocentryczną i oddaną swoim najbliższym. Między nimi toczy się walka.

,,Molly wydaje mi się zupełnie normalna,pełna ,amoralna,zapładniająca,podejrzana, zajmująca,bystra,ograniczona,roztropna,nijaka. Molly jest darem Hermesa. Jest modlitwą, przypadkiem, żywotnością, przytomnością umysłu, siłą odnowy, która wyławia w chwili katastrofy. Jest Absyntem. Obezwładniaczem mózgu. Napojem czystości.”
- James Joyce.

Teatr Ad Spectatores został założony we Wrocławiu w 2000r. Powstał jako alternatywa dla teatrów państwowych oraz miejsce wszelkich możliwych eksperymentów na polu dramaturgicznym, aktorskim i reżyserskim. Dziś to największy prywatny teatr na Dolnym Śląsku. Ad Spectatores prezentowało swoje spektakle w Moskwie, Berlinie, Pradze, Bratysławie, gościło także artystów
z Moskwy, Berlina, Freiburga, Nowego Yorku i Deyton. Założycielem i dyrektorem artystycznym teatru jest Maciej Masztalski, nominowany w 2005r w plebiscycie Dolnośląski Brylant Roku w kategorii: Osobowość twórcza roku.
Teatr Ad Spectatores od początku istnienia zasiedla przestrzenie postindustrialne, takie jak wieża ciśnień Na Grobli, labirynty Dworca Głównego czy sale Browaru Mieszczańskiego przy ul. Hubskiej.
W granych spektaklach z pasją wykorzystuje naturalną architekturę tych miejsc.

TEATR A PART /KATOWICE – POLSKA
CYRK BELLMER
Zarys scenariusza, reżyseria, scenografia: Marcin Herich
Scenariusz: napisany na scenie przez zespół teatru pod kierunkiem Marcina Hericha
Występują: M. Katarzyna Gliwa, Natalia Kruszyna, Joanna Pyrcz, Monika Wachowicz, Cezary Kruszyna, Marek Radwan, Lesław Witosz
Współpraca nad realizacją scenografii, produkcja: Cezary Kruszyna
Muzyka: fragmenty utworów Olafura Arnaldsa, Social Interiors, Kato Hideki, Skuli Sverrissona i Hanki Ordonówny oraz tradycyjna muzyka cyrkowa
Współpraca nad scenariuszem, ruchem scenicznym i realizacją kostiumów: Monika Wachowicz.

Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Przedstawienie zostało zrealizowane przy udziale środków budżetowych Samorządu Województwa Śląskiego. Spektakl nominowany do nagrody specjalnej Złota Maska 2011 za zarys scenariusza, reżyserię i scenografię.

Cyrk Bellmer - biedny cyrk Teatru A Part, cyrk o umieraniu, freak show, rozpięty między rozrywką a śmiercią, erotyką i grzebaniem zmarłych, cyrk w składziku przycmentarnym, na śmietniku wspomnień, surrealistyczno-fatalistyczny kabaret, grande massacre, widowisko "najniższej rangi". Dedykowany tym, które odeszły lub odejdą.

Hans Bellmer - niemiecki surrealista i artysta-skandalista. W jego twórczości seksualność łączyła się z nachyleniem ku dezintegracji, rozpadowi, śmierci. Centralnym motywem twórczosci Bellmera była naga lub półnaga lalka, która w rękach męskiego artysty-demiurga ulegała tragikomicznym, często okrutnym transformacjom. Katowiczanin z urodzenia, podobnie jak Herich, reżyser spektaklu. Obaj ukończyli też to samo katowickie liceum. W twórczości Bellmera, podobnie jak w spektaklach Teatru A PART seks i śmierć splatają się w jedno. To twórczość stroniąca od doraźności i realizmu, a równoczesnie autobiograficzna, wynosząca doświadczenia, fascynacje i lęki ku iluzji i transcendencji. Hans Bellmer zmarł w 1975 roku, w tym samym roku Tadeusz Kantor wystawił po raz pierwszy swą niesłychaną "Umarłą Klasę". Bellmer to wyjątkowo ładna nazwa dla cyrku.
Teatr A Part jest niezależnym teatrem autorskim reżysera Marcina Hericha, założonym w 2004 roku w Katowicach. To teatr narracji wizualnej, metafory i symbolu. Głównym obszarem artystycznych eksploracji Teatru A Part jest to, co niewerbalizowalne, zawarte w emocjach, popędach i tajemnicach egzystencji: imponderabilia. Teatr kontynuuje i rozwija niektóre z wątków artystycznych i organizacyjnych nieistniejącego już alternatywnego Teatru Cogitatur. Przedstawienia Teatru A Part były prezentowane w blisko 30 krajach na pięciu kontynentach.