ZOOM. Dzień drugi - bolesny

Co może wyniknąć z podróży po Europie dwójki wybitnych dokumentalistów? Spójrzmy. Reżyserem filmu „Ojciec i syn” jest Marcel Łoziński, ale pomysłodawcą wyprawy do Francji, miejsca urodzenia Marcela Łozińskiego, jest jego syn Paweł. Podczas podróży Łozińscy toczą ze sobą rozmowę, która staje się bardzo dojrzałym i momentami szczerym do bólu spojrzeniem na własne życie. Dostajemy zatem opowieść o rodzinie, miłości i dzieciństwie. Rozmowa dwóch panów jest bardzo emocjonalna, zwłaszcza, gdy dotyczy tak trudnych spraw, jak rozwód rodziców, bądź relacji Pawła z ojcem, które syn określa dziś, jako partnerskie, eksperymentalne, niż klasyczne - rodzica z dzieckiem. W tej trudnej rozmowie nie brakuje jednak poczucia humoru. "Oglądasz się za dupami?" – pyta syn. "Oczywiście, tak" – odpowiada ojciec i doda zaraz: "Co, sprawdzasz, czy tatuś jeszcze żyje?". Dokument „Ojciec i syn” jest bez wątpienia filmem wybitnym, poruszającym i na długo pozostanie w pamięci widzów.

Podobnie rzecz ma się z filmem „Płynące wieżowce” w reż. Tomasza Wasilewskiego. Reżyser w rozmowie z Łukaszem Maciejewskim, która odbyła się zaraz po seansie powiedział, że robi filmy instynktownie, nie kalkuluje i nie zastanawia się jak zostaną przyjęte. Słowa reżysera należy przyjąć za prawdę, gdyż „Płynące wieżowce” jest filmem przełamującym tabu, bowiem dotyczy miłości homoseksualnej, czyli tematu niestety skutecznie pomijanego w polskiej kinematografii. Kuba (Mateusz Banasik) jest młodym sportowcem, mieszka z matką (Katarzyna Herman) i swoją dziewczyną Sylwią (Marta Nieradkiewicz). Zdaje się, że wszystko jest w jego życiu w miarę poukładane – treningi, dom, dziewczyna, czasem impreza. Na jednej z takich imprez poznaje jednak Michała (Bartosz Gelner). Życie Kuby zaczyna się komplikować, gdyż między chłopakami rodzi się uczucie, ale spokojnie, nie mamy do czynienia z łzawym melodramatem, lecz z mocnym, odważnym i naładowanym emocjami kinem. Seks jest namiętny, wręcz wściekły, a uczucie niebywale głębokie.

Film Wasilewskiego jest bardzo ważny z powodu samego tematu. Reżyser obala w nim także znane nam stereotypy dotyczące chociażby postrzegania męskości, bądź reakcji najbliższego otoczenia na miłość homoseksualną – tutaj świetna rola Izabeli Kuny w roli matki Michała, która stara się zrozumieć swojego syna, ale i tak łatwo nie jest – przecież żyjemy w Polsce.

Film Wasilewskiego, bardzo doceniany na wielu ważnych zagranicznych festiwalach filmowych, a także na FPFF w Gdyni, jest obrazem bardzo bolesnym. Całość świetnie dookreśla muzyka oraz bardzo chłodna, nowoczesna, pełna szkła i betonu Warszawa. Kto nie chciał tego filmu obejrzeć, niech zwyczajnie żałuje.

Reżyser po pokazie filmu stwierdził, że kino nie ma granic. Powiedział to w kontekście obecności filmów na zagranicznych festiwalach, ale w przypadku tematyki zarówno jego filmu, jak i filmu Łozińskich, kino rzeczywiście nie ma granic.

Przypominamy, że 17. Międzynarodowy Festiwal Filmów ZOOM-ZBLIŻENIA trwa do niedzieli 23 lutego. Dziś kolejny dzień międzynarodowych warsztatów dla młodych twórców i następne festiwalowe pokazy specjalne a przede wszystkim, pokazy filmów konkursowych: od dzisiaj do soboty w Kinie „Lot”.

Więcej informacji na temat festiwalu oraz szczegółowy program imprezy w publikacjach, do których odnośniki znajdują się poniżej oraz na www.zoomfestival.pl.

Czytaj także: 

Festiwal Filmowy ZOOM - ZBLIŻENIA 2014 to już!

ZOOM wystartował!