Wystawa niemieckiego malarza

Carsten Gille, ur. 1959r. w Berlinie, studiował germanistykę i plastykę w Dreźnie, zamieszkał w miasteczku Frauenstein w Saksonii, od roku 1989 wykonuje wolny zawód artysty malarza i grafika. W swej posiadłości we Frauenstein organizuje wspólnie z małżonką coroczne wystawy malarskie zaprzyjaźnionych artystów.

W twórczości Carstena Gille motywy zaczerpnięte z ikonografii chrześcijańskiej, historii sztuki, literatury Franza Kafki lub zwykła zaduma nad krajobrazem są jedynie inspiracją. W ostatnim czasie malarstwo artysty doznało pewnej przemiany. Dzięki postaciom opowiadającym swe historie, takie dzieła jak „Ostatnia wieczerza”, „Grosz czynszowy”, „Ogrójec” „Żongler”, „Melancholia”, czy też bardziej współczesne „Dom starców” i „Pokój śmierci” przedstawiają ludzi w sytuacjach zagrożenia, znajdujących się o krok od porażki, ale też doznających nieoczekiwanego spełnienia.

W najnowszym okresie twórczości malarza dostrzega się bezpośredniość w wyborze środków artystycznych. Artysta na nowo zainteresował się krajobrazem, traktując go jako bodziec, swoiste tło. Poprzez zastosowanie najprostszych zabiegów malarskich, przypominające Cézanne’a pełne napięcia modulowanie barwnych płaszczyzn, zróżnicowanie kontrastowych kształtów i kolorów oraz strukturę powierzchni obrazu, udaje mu się oddać głębię własnych przeżyć, tu i teraz. Jeżeli istnieje coś takiego jak sens sztuki, to polega on pewnie właśnie na tym, że w zagrażającym egzystencji chaosie naszych doświadczeń znajdujemy emocjonalną furtkę, która pozwala nam na nowo odnaleźć nadzieję i sens istnienia.

To, co porusza, nie zasadza się na wiernym odtworzeniu rzeczywistości, czy określonej sytuacji, ale wynika z całości obrazu. W malarstwie Carstena Gille barwne płaszczyzny oddzielają się od pierwotnego motywu i zaczynają dziwnie drżeć. Malarz nie zawsze się na to zgadza, przywracając dziełu swój pierwotny zamysł, ratując go od krańcowego rozmycia. Dodaje symboliczne, graficznie zarysowane figury, które przybierają postać liter. Metodę tę stosował już Lyonel Feininger w 1930 roku, malując kościół Mariacki w Halle. W obrazach Carstena Gille spotyka się krajobrazy, w których motyw stanowi zaledwie zarys na kolorowym tle. Dzięki temu zabiegowi pojawiają się uogólnienia, które umożliwiają obserwatorowi bardzo osobisty, emocjonalny odbiór i indywidualną interpretację dzieła. Przeciwieństwa, kontrasty kształtów i kolorów sięgają zenitu, ale tkwiący w nich egzystencjalny konflikt pozostaje nienaruszony, żadna z cech nie ulega wyolbrzymieniu. Emanujące z obrazów napięcie i harmonia, w której pobrzmiewają niepokój i niepewność naszej egzystencji, zmuszają do pracy, do emocjonalnej przemiany, która dokonuje się najpierw u samego artysty. Obrazy Carstena Gille to przeżywanie codzienności: podwórko z kurami, widok ruin zamku we Frauenstein w Rudawach (Erzgebirge) rozciągający się za pracownią artysty, polna czy leśna droga, powódź

i kopanie kartofli. Poprzez swą złożoność, egzemplaryczność i artystyczną dosadność dzieła Carstena Gille przemawiają do widza, do nas, do mnie, wręcz tworząc odbiorcę od nowa.
Dr Hans Mirtschin

Wystawa zorganizowana jw ramach cyklu wystaw „Kontakt” we współpracy Jeleniogórskiego Centrum Kultury oraz Socjokulturalnego Centrum Steinhaus e.V. Bautzen czynna będzie w terminie 30.10 -30.11.2010

Projekt „Od fundamentów po szczyty” 2010 – 2012 współfinansowany jest przez Unię Europejską w ramach Programu Operacyjnego Współpracy Transgranicznej Polska – Saksonia 2007 – 2013