W Zdroju o prawie i niepełnosprawnych

Konferencję dotyczącą osób niepełnosprawnych po raz trzeci zorganizowało Jeleniogórskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych  oraz społeczne rady przy prezydencie i staroście jeleniogórskim.

- To trzecia tego typu konferencja, pierwsza dotyczyła zdrowia, druga edukacji osób niepełnosprawnych. Tym razem rozmawiamy o tym, jak niepełnosprawny ma sobie poradzić w gąszczu przepisów prawnych. Zresztą, na konferencji słusznie zauważono, że w tym nie tylko my jesteśmy niepełnosprawni. Prawo jest tak skonstruowane, że pełnosprawni w przepisach czują się jak niepełnosprawni – tłumaczył Leszek Karbowski, prezes jeleniogórskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem.

Ligia Jamer, inicjatorka i prowadząca Jeleniogórskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych podkreślała, jak ważny to temat:

- Zapisy prawne wciąż trzeba zmieniać, dostosowywać do nowych warunków. Bowiem ten, który interpretuje przepisy jest tylko człowiekiem, posługuje się często schematami myślowymi, niezawinionymi może, ale utrwalonymi. Musimy dążyć do tego, aby projektowanie przepisów było uniwersalne, aby każdy, ten pełnosprawny i ten niepełnosprawny mógł się realizować.  

W trakcie konferencji w Teatrze Zdrojowym działał punkt konsultacyjny PIP oraz ekspozycje prac uczestników dwóch warsztatów terapii zajęciowej z Jeleniej Góry. Jeleniogórskie Forum Osób Niepełnosprawnych wytypowało do nagrody dwóch społeczników pracujących w środowisku osób niepełnosprawnych: Leszka Karbowskiego oraz Krystynę Stefańską. Ponadto uhonorowano Lucynę Szpak, szefową Warsztatów Terapii Zajęciowej przy PTWK OT.   

- Jestem zaskoczona i usatysfakcjonowana do „n potęgi”, bo w tym wieku na honory już się nie czeka. W pełni dojrzałym wieku to pierwsza taka nagroda – mówiła w kuluarowych rozmowach Krystyna Stefańska. Jej aktywność społeczna mogłaby zadziwić niejedną osobę w pełni sił i zdrowia. Najbardziej pani Krystyna utożsamia się z pracą na rzecz Polskiego Związku Niewidomych:

- To środowisko najuboższe, większość osób żyje z renty – tłumaczyła laureatka – Dlaczego to robię? Z potrzeby serca. Człowiek się rodzi albo samotnikiem, albo egoistą, albo społecznikiem.