W hołdzie Stanisławowi Rażniewskiemu

- Chyba nikomu w Jeleniej Górze, kto w jakiś sposób jest związany ze sportem i narciarstwem nie trzeba przypominać kim był pan Stanisław. Jego zasługi są nieocenione. Wychowawca młodzieży, propagator sportowego stylu życia, twórca szkoły narciarskiej Aesculap, autorytet dla wielu jeleniogórzan. Pomyślałam, że uliczka przy kortach tenisowych, które pan Stanisław doprowadził do świetności powinna nosić jego imię – mówi Zofia Czernow.

Zmiana nazwy ulicy, przy której są trzy numery adresowe nie spowoduje żadnych komplikacji i konieczności wymiany dokumentów przez mieszkańców.

Stanisław Rażniewski przyjechał w Karkonosze w latach 50. Po wojnie z rodzinnego Zagłębia trafił do Wrocławia, gdzie rozpoczął studia medyczne, by po kilku semestrach zrezygnować z nich na rzecz wychowania fizycznego, które stało się jego życiową pasją.

Był nauczycielem wychowania fizycznego, prowadził zajęcia z gimnastyki leczniczej w cieplickim uzdrowisku. Dziełem jego życia była szkoła narciarska Aesculap, w której narciarskie szlify zdobywają kolejne pokolenia jeleniogórzan. Motto pana Stanisława brzmiało: „Wychowanie przez góry i dla gór”.

 
Tak o S. Rażniewskim  pisał Krzysztof Blauth w "Sportowcu" w 1966 roku: "Pionier - oto jest najwłaściwsze określenie mgra Rażniewskiego. Gdyż choć od pionierskich czasów odradzającego się w polskości Dolnego Śląska minęło już dwadzieścia lat, p. Stanisław pionierem pozostał. I pionierem tego wszystkiego, co nowe i trudne, co wywalczyć trzeba było niemałym nakładem sił i entuzjazmu - już zostanie. Jest jednym z pierwszych. Miał wówczas - latem 1945 r. gdy przybył tu do zrujnowanego Wrocławia z rodzinnego Zagłębia - zaledwie 22 lata. Wspólnie z takimi jak on entuzjastami przystąpił do zabezpieczania tego, co służyć miało w przyszłości jemu samemu i tysiącom jego kolegów i majątku wrocławskich wyższych uczelni. Spróbował medycyny, zrobił nawet pięć semestrów, ostatecznie jednak zdecydował się na dziedzinę, która stał się pasją jego życia - wychowanie fizyczne. Zrobił magisterium pracując zawodowo, w sporcie zaś specjalizując się w narciarstwie. I kiedy w 1954 r. działacze wrocławskich związków zawodowych postanowili szerzej ruszyć w karkonoskie narciarstwo, zwrócili się o pomoc w pierwszym rzędzie do mgr. Rażniewskiego. Nie odmówił. Zostawił niezłą posadę w wojewódzkim mieście, urządzone mieszkanie, asystenturę na uczelni i zagrzebał się w Cieplicach. Nawet nie w powiatowej Jeleniej Górze. Startował sam, w azetesiackich wrocławskich czasach, początkowo w biegach narciarskich, później w konkurencjach zjazdowych, już w barwach Stali Cieplice. Nie uzyskał błyskotliwych sukcesów na tym zawodniczym polu, zdobył jednak rzecz znacznie cenniejszą - serca jeleniogórskiej młodzieży. Jej poświęcił gros entuzjazmu i wysiłków, zarówno w pracy nauczycielskiej w szkole jak i na trenersko-klubowym polu. W zimie narty, w lecie tenis - oto jak wyglądał kalendarz sportowy mgr. Rażniewskiego. Wbrew rozlicznym przeszkodom organizował więc w Sudetach imprezy narciarskie. Puchary Przesieki, Puchary Karkonoszy, wiosenne zawody w Kotle Smogorni. Nie zawsze wysiłki jego i jemu podobnych entuzjastów znajdowały odzew, dolnośląskie narciarstwo ciągle nie mogło wydostać się z zaścianka. Mgr. Rażniewski walczył, agitował, przekonywał, ale nie załamywał rąk. [...] P. Rażniewski nie zrezygnował też z zajęć instruktora gimnastyki leczniczej w cieplickim uzdrowisku i pracy na niwie narciarskiej w Międzyszkolnym Klubie Sportowym Podgórze Karkonoskie. Działa zarówno zawodowo jak i społecznie na różnych polach i w różnych środowiskach, z zapałem którego bynajmniej nie zgasiły ani lata, ani tzw. obiektywne trudności, ani jakże często spotykany brak zrozumienia. Kołacze do różnych bram, apeluje. No i MKS Podgórze pnie się w narciarstwie systematycznie w górę, zaś młodzi tenisiści z Jeleniej Góry awansują w wojewódzkiej sportowej hierarchii.

Stanisław Rażniewski zmarł w 2013 roku w wieku 90 lat.