W Góry Izerskie na podwieczorek

Z Jeleniej Góry przez Cieplice i Sobieszów dojeżdżamy do Jagniątkowa. Staram się unikać głównych dróg i jeżdżę opłotkami. W Jagniątkowie ulicą Agnieszkowską dojeżdżam do lasu i już jestem na Drodze pod Reglami.

W upalny dzień las daje przyjemny chłód i cień. Drogą pod Reglami dojedziemy do centrum Szklarskiej Poręby.

Przebijam się przez miasto, by dotrzeć w rejon huty i dalej wzdłuż linii kolejowej jechać niemal do samych Jakuszyc. Dalsza droga prowadzi jedną z najpopularniejszych tras w Górach Izerskich - odcinkiem do schroniska Orle i dalej do Chatki Górzystów.

Mimo że pełnia sezonu turystycznego, to wyjazd w ten rejon po południu, a w dodatku w środku tygodnia powoduje, że turystów i cyklistów nie ma tak wielu. Wielu cyklistom ta trasa jest doskonale znana i choć droga prosta, to jednak ma swój urok.

Ilekroć tu jestem, zastanawiam się, jak wyglądałaby dziś dawna wieś Gross-Izer, a po wojnie krótko polskie Skalno. Zarastające coraz bardziej resztki zabudowań i ocalała dawna szkoła – dzisiejsza Chatka Górzystów – przypominają historię dawnej osady. Po około 44 kilometrach jazdy wreszcie czas na obiecany sobie podwieczorek. Siedząc na ławce przed schroniskiem, widzę podjeżdżającą rowerami parę w średnim wieku. Pan mówi do żony, że już na pierwszy rzut oka trochę się tu zmieniło od czasu, gdy był tu ostatni raz, kilkanaście lat temu. Wchodzą do środka i także zamawiają naleśniki.

Po odpoczynku ruszam dalej leśną dróżką, oznaczoną w systemie tras rowerowych w Karkonoszach, Izerach i na Pogórzu Izerskim numerem 9. Po niespełna 2,5 kilometrach odbijam z trasy na drogę oznaczoną żółtym szklakiem pieszym i jadę w kierunku Rozdroża pod Kopą.

Szeroka i równa żwirowa droga pozwala na rozwinięcie prędkości. Dojeżdżam nią do Średniej Drogi i dalej, ciągle z górki, do Rozdroża Izerskiego.

Powrót do Jeleniej Góry może mieć z tego miejsca kilka wariantów - możemy zjechać znakowanymi trasami rowerowymi do Górzyńca, Kopańca, Antoniowa...

Wybieram trasę rowerową nr 31, z której później odbijam w trasę 32. Moim celem jest Kopaniec. Po kilku kilometrach leśna droga zmienia się w leśną ścieżkę usianą kamieniami.

Płynie tędy strumyk, jest grząsko, koła zapadają się w błocie. Nie da się jechać, rower trzeba prowadzić. Kto nie chce brodzić, lepiej niech wybierze zjazd na przykład do Antoniowa lub Górzyńca.

Po dojechaniu do Kopańca, poruszam się drogą asfaltową i jadę w kierunku Kopaniny. Tu, na skrzyżowaniu, naprzeciw krzyża wjeżdżam w polną drogę, przez którą prowadzi niebieski szlak pieszy. Piękne są stąd widoki na kawałek kotliny i Karkonosze. Po chwili jestem już w Wojcieszycach i główną drogą kieruję się do Cieplic.

Na zakończenie wycieczki licznik pokazał 78 kilometrów, ale trasę można po drodze modyfikować albo skrócić o mniej więcej połowę, dojeżdżając do Jakuszyc samochodem z rowerem na bagażniku.

Na możliwość dojazdu pociągiem trzeba będzie poczekać do jesieni.