Uczestnicy śmiertelnego wypadku przed sądem

W akcie oskarżenia zarzucono im, że działając wspólnie i w porozumieniu, uczestnicząc w nielegalnym wyścigu samochodowym, przewidując możliwość pozbawienia życia pokrzywdzonych i godząc się na to, dopuścili się ich zabójstwa z zamiarem ewentualnym, a ponadto, że swoim zachowaniem sprowadzili bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym.

W postępowaniu ustalono, że jechali z prędkością od 163 do 180 kilometrów na godzinę, jadąc od strony centrum miasta w kierunku Wrocławia. Po drodze mijali trzy skrzyżowania i sześć przejść dla pieszych, przekraczając dozwoloną prędkość o ponad 100 kilometrów na godzinę. Gdy zbliżali się do oznakowanego i oświetlonego przejścia dla pieszych, znajdowały się na nim dwie osoby, 47-letnia kobieta i 57-letni mężczyzna, które w prawidłowy sposób przechodziły przez jezdnię.
Kierujący seatem, który w tym momencie o kilka metrów wyprzedzał drugie auto, wjeżdżając na przejście dla pieszych uderzył w pokrzywdzonych. W wyniku licznych doznanych na skutek uderzenia rozległych obrażeń, pokrzywdzeni ponieśli śmierć na miejscu zdarzenia. Seatem kierował 25-letni Łukasz O., a volkswagenem 21-letni Oskar L.
ŁUkasz O. przyznał się do spowodowania wypadku drogowego ze skutkiem śmiertelnym. Natomiast obaj oskarżeni nie przyznali się do zrzutów sformułowanych przez prokuraturę. Przede wszytskim zaprzeczają udziałowi w ulicznym wyścigu. Prokuratura jest jednak przekonana, że taki miał miejsce. Dowodzić ma tego przeprowadzony eksperyment procesowy na miejscu zdarzenia i szczegółowe badania uczestniczących w zdarzeniu pojazdów. Biegli stwierdzili między innymi, że zostały w nich w podobny sposób zmodyfikowane parametry sterownika jednostki napędowej, zwiększając znacznie ich moc, a co za tym idzie możliwość przyspieszenia oraz prędkości. Bez przeprojektowania i przystosowania pozostałych podzespołów, w tym układu hamulcowego i kół pojazdy takie stawały się niebezpieczne. W samochodach ujawniono także inne przeróbki. Ustalono także, że oskarżeni uczestniczyli w spotkaniach organizowanych przez nieformalną grupę miłośników motoryzacji w Jeleniej Górze. Na telefonie komórkowym zabezpieczonym od jednego z nich ujawniono między innymi nagranie przedstawiające inny niebezpieczny przejazd samochodem.
Podczas pierwszej rozprawy Łukasz O. przeprosił rodziny pokrzywdzonych, prosił o wybaczenie i obiecał wsparcie. Przyznał się do spowodowania wypadku, w którym zginęły dwie osoby, ale nie przyznał się do zarzutów prokuratorskich.
- Nigdy nie przyznam się do zabójstwa, bo nie zrobiłem tego - powiedział.
Wyjaśniał, że wyprzedził volkswagena na zjeździe z estakady. Przekroczył prędkość, ale nie tak znacząco, jak twierdzi prokuratura. Wyprzedzony kierowca mógł go z łatwością wyprzedzić, ale zamiast tego dogonił go i jechał za nim. Przed przejściem na wysokości Shela z ulicy podporządkowanej nagle wyjechała ciemna toyota, która sprawiała wrażenie, że zamierza wjechać na jego pas. Całą uwagę skupił na tym aucie i przez to nie widział pieszych nadchodzących z prawej strony. Chcąc uniknąć domniemanej kolizji, odpuścił gaz i skręcił w prawą stronę i wtedy poczuł uderzenie. Zapewnił też, że nigdy nie brał udziału w wyścigach samochodowych, nie należał do klubu zrzeszającego miłośników motoryzacji, a auto którym jechał nie było tuningowane, lecz jedynie miało zmienione oprogramowanie wpływające na układ napędowy.
Przed sądem do prokuratorskich zarzutów nie przyznał się również Oskar L. Odmówił składania wyjaśnień i odpowiadał jedynie na pytania swojego obrońcy. Też zapewniał, że nie brał udziału w wyścigu ulicznym.
Obaj oskarżeni zaprzeczają, by się znali.

Zeznawał też jeden z dwóch prawdopodobnie kluczowych świadków tego zdarzenia – kierowca toyoty, która rzekomo miała zagrażać zajechaniem drogi Łukaszowi O. Emocjonalnie mówił o szoku, jakim był dla niego ten wypadek i widok spadającego obok, rozczłonkowanego ciała.
Wracał po wieczornym seansie kinowym. Z ul. Kiepury chciał jechać w kierunku Wrocławia. Zatrzymał się przed wjazdem na lewy pas ruchu alei Jana Pawła spojrzał w prawo i na wysokości Kauflandu zobaczył dwa szybko jadące auta. Spojrzał w lewo i jeszcze raz w prawo. W tym czasie nadjeżdżające pojazdy pokonały już połowę drogi do skrzyżowania, na którym stał. Byli na tyle daleko, że w normalnych warunkach włączyłby się do ruchu, ale - jak zeznawał – coś go „tknęło” i czekał dalej. Jeszcze raz spojrzał w lewo, a wprawo już nie zdążył. Usłyszał suchy huk i zobaczył spadające po jego lewej stronie rozczłonkowane ciało oraz dwa przejeżdżające z ogromną szybkością samochody w dziesięciometrowym odstępie. Jednym z nich zarzuciło. Pisk hamulców usłyszał dopiero po pokonaniu przez te auta kolejnych 50 metrów. Zatrzymały się przynajmniej 100 m dalej. Kierowca seata wysiadł, trzymał się za głowę, podszedł do volkswagena, którego kierowca też wysiadł; długo rozmawiali. Żaden nie podszedł na miejsce wypadku.
Kierowca toyoty zadzwonił na 112 i przestawił swoje auto, żeby nie blokować drogi. Potem wrócił na miejsce zdarzenia i wtedy zobaczył, że jest jeszcze druga ofiara. Podszedł do niej, ta osoba jeszcze żyła, widać było ciężkie obrażenia. Chwycił ją za rękę i trzymał do przyjazdu służb ratunkowych. Na miejscu zaczęli gromadzić się jacyś ludzie, raczej nietrzeźwi. Trzymali dystans i komentowali to co się stało. Pomoc zaoferowała tylko jedna osoba.
Jeden z obrońców zadał pytanie, czy świadek może stwierdzić, że nadjeżdżający kierowcy się ścigali. Kierowca toyoty odpowiedział, że nie może tego jednoznacznie stwierdzić. – Na podstawie tego co widziałem nie da się jednoznacznie powiedzieć, czy w nadjeżdżających autach byli kierowcy ścigający się, czy też jadący bardzo szybko bo im się spieszyło – odpowiedział.
Łukaszowi O. i Oskarowi L. grozi kara pozbawienia wolności w wymiarze nie mniejszym niż dwanaście lat, do dożywotniego pozbawienia wolności.

Łukasz O, który w przeciwieństwie do Oskara L. objęty jest aresztem, być może wyjdzie z niego. Obrońcy zawnioskowali o uchylenie tego środka zapobiegawczego, argumentując, że na obecnym etapie oskarżony nie jest już w stanie wpływać destrukcyjnie na przebieg procesu, a areszt to wyjątkowy środek, który można stosować tylko przy zbiegu kilku okoliczności, w tym wypadku oprócz zagrożenia surowym wyrokiem. Oskarżyciele byli przeciwni. Sędzia uznał argumenty obrony i zdecydował o uchyleniu aresztu, wprowadzając szereg innych środków zapobiegawczych (m.in. dozór policyjny, zabezpieczenie majątkowe w kwocie 50 tys. zł, zakaz opuszczania kraju). Oskarżyciele mogą odwołać się od tej decyzji.