Serce mi pęka po Jerzym Szmajdzińskim

- Był bardzo dobrym człowiekiem, bardzo pracowitym. Wymagał sporo od ludzi otaczających go. Lubił tych ludzi, lubił się z nimi spotykać. Interesowały go wszystkie problemy, nawet takie życiowe, tych ludzi - mówi. - Przychodzili, mówili mu o swoich chorobach, o problemach ale i o tym, jak spędzają czas. On wiedział, komu jak się żyje. Często był proszony na wesela, chrzciny. Nie we wszystkich uczestniczył.

Dużo pracował, ale rzadko widać było po nim zmęczenie. Najczęściej przylatywał do Wrocławia samolotem, tam wynajmował samochód, którym jeździł po terenie. Był w Jeleniej Górze, Bogatyni, Bolesławcu - wszędzie tam, gdzie są ludzie.

W partii miał bardzo dobrą pozycję mimo że praktycznie z nikim się nie kłócił.
- Działacze szanowali go. On powiedział słówko, oni wiedzieli o co mu chodzi. Czasami go serce bolało, bo niektóre sprawy widział inaczej niż władze SLD, które są na miejscu – mówi Walentyna Kalisz.

- Szmajdziński zginął w katastrofie, na jego biurku zostało jeszcze wiele spraw, interpelacji, które pozałatwiał. Tych ludzi trzeba powiadomić, że te sprawy są załatwiane – mówiła na gorąco.

- Z mojej obserwacji wygląda, że rodziną Szmajdzińskiego zajmowała się żona. Ona zajmowała się domem, dziećmi, on był oddany polityce, państwu. Dzieci ma bardzo zdolne: syn jest studentem, córka w tym roku pisze maturę – mówi.

Asystentka rozmawiała z posłem dzień przed wylotem do Smoleńska. - W tym czasie był obrady Sejmu, dzwoniłam do marszałka, złożyłam mu życzenia urodzinowe. Przesłałam faksem życzenia od organizacji dolnośląskiej i naszej jeleniogórskiej oraz od mieszkańców – mówi. Po co ten wyjazd? - To były sprawy państwowe, on się nigdy przed takimi nie uchylał. Po prostu wypełniał obowiązek, który na nim spoczywał – mówi. - Dzisiaj go nie ma, to jest wielki ból, do mnie to jeszcze nie przemawia. Serce mi pęka, życie jest brutalne.