Po parku dostojnym spacerkiem

Projekt takiej rewaloryzacji opracowuje się raz na kilkadziesiąt lat. Cieplicki Park Zdrojowy zwłaszcza w czasach powojennych został „zepsuty” wprowadzeniem obcych nasadzeń, wyasfaltowaniem alejek, budową z granitowych ciosów niecek, które nigdy nie były napełnione wodą oraz brakiem należytej pielęgnacji.

Miasto chce zrewaloryzować park i nadać mu typowo uzdrowiskowy charakter.

- Obecny park niczym nie wyróżnia się spośród parków w polskich uzdrowiskach, nie ma wyjątkowych walorów uzdrowiskowych. To nie jest miejsce szczególne, dla którego przyjeżdżaliby tu kuracjusze i turyści. Nie zachowały się elementy historycznej jego kompozycji – mówi Anna Śniegucka-Pawłowska, architekt krajobrazu, która opracowuje projekt rewaloryzacji.

Cieplicki park został założony przez Schaffgotschów w początkach XVIII wieku. W czasie inwentaryzacji architekci natrafili na pozostałości po resztkach ogrodzenia, które park miał, zwłaszcza w części ogrodu warzywnego, zlokalizowanej blisko pałacu. Na starych rycinach i pocztówkach widać oczko wodne, mały staw, mniej więcej w miejscu dzisiejszych kamiennych niecek. Woda była nie tylko elementem dekoracyjnym, ale używano jej przede wszystkim do nawadniania warzywnych upraw.

Głównym elementem parku są osie widokowe na Karkonosze, a bryłą dominującą jest pałac Schaffgotschów, dziś siedziba Politechniki Wrocławskiej.

- Ponieważ park wpisany jest do rejestru zabytków, to naszym zadaniem jest odtworzenie historycznej kompozycji, oddanie ducha tego miejsce. W takich przypadkach nie dyskutuje się, czy to jest ładne, czy nie. Takie są wytyczne konserwatorskie – dodaje A. Śniegucka-Pawłowska.

Zdaniem autorów opracowania pomysłem, który mógłby wyróżnić cieplicki park i nadać mu niepowtarzalności byłoby np. utworzenie jedynej w Polsce kolekcji klematisów, czyli powojników. Mogłaby powstać w miejscu dzisiejszego niewielkiego amfiteatru obok kamiennej niecki.

- Nie ma nigdzie w Polsce parku, w którym w ciekawy sposób prezentowane byłyby w wkomponowane w zieleń rzeźby. Wiem, po rozmowie z konserwatorem zabytków, że w magazynach zabezpieczonych jest wiele ciekawych i cennych rzeźb. Wyeksponowanie ich w parku na pewno doda mu uroku – mówi A. Śniegucka-Pawłowska.

Projekt zakłada wymianę wszystkich nawierzchni parkowych alejek i przedeptów na nawierzchnię częściowo z kostki granitowej i specjalnej mieszkanki żwirowej. A. Śniegucka-Pawłowska wskazuje na przykład rewaloryzowanego parku w Kudowie Zdroju, gdzie zastosowano takie rozwiązania, które z powodzeniem się sprawdzają.