Pół dnia w Górach Kaczawskich

Niespełna 70-kilometrowy dystans może na początek wydaje się zbyt dużym wyzwaniem, ale nie jedziemy przecież na wyścigi, tylko np. na niedzielną wycieczką.

Wyjeżdżamy z centrum Jeleniej Góry i kierujemy się w stronę Komarna. Pojechałem najkrótszą drogą, czyli ulicą W. Pola do Grabarowa, dalej ulicą Wrocławską przez Maciejową i skręciłem w Kaczawską prowadzącą do samego Komarna. Pierwszy etap wycieczki możemy sobie urozmaicić, np. tak: wyruszamy ścieżką rowerową wzdłuż Sudeckiej i dojeżdżamy do Łomnicy. Jedziemy potem przez wieś główną drogą w kierunku Wojanowa. Dojeżdżamy do pałacu i skręcamy w lewo, w kierunku stacji kolejowej. Za torami jedziemy cały czas afaltową drogą przez Jasiową Dolinę, dojeżdżając do Maciejowej, do skrzyżowania ulicy Wrocławskiej z Kaczawską.

Główną drogą jedziemy w kierunku kościoła w Komarnie, a świątynię mijamy po lewej stronie. Jeszcze jakieś 1700 metrów podjazdu i na przecięciu z niebieskim szlakiem kończy się asfalt, a my zaliczamy pierwszy ciekawy punkt naszej wycieczki – Przełęcz Komarnicką (zdjęcie powyżej). Jesteśmy 662 metry nad poziomem morza, a za nami jakieś 13,5 kilometra drogi. Czas na odpoczynek i podziwianie panoramy Karkonoszy i kawałka Rudaw Janowickich.

Skarby wyrwane przyrodzie
Jedziemy dalej szutrową drogą, oznaczona jako niebieski szlak rowerowy, teraz już tylko z górki lub po prostym. Droga za chwilę „wchodzi” do lasu. Po około 2 kilometrach dojeżdżamy do rozwidlenia. Można skręcić w prawo i dojechać do Jaskini nad Potokiem (2), a potem wrócić na szlak albo pedałować dalej, dojeżdżając do rozwidlenia asfaltowych dróg prowadzących do wojcieszowskich kamieniołomów. Warto skręcić w lewo i pokonując około 800 metrów, miejscami stromym podjazdem, dojechać na skraj kamieniołomu „Silesia”. Widok imponujący – pionowe, skalne ściany z obrzeżami porośniętymi lasem. Tu widać, jak człowiek wyrywa przyrodzie jej naturalne skarby.
Wracamy do wspomnianego rozwidlenia dróg i dalej asfaltową drogą zjeżdżamy do centrum Wojcieszowa. Choć jest z górki, to lepiej nie pędzić n złamanie karku, bo droga tą jeżdżą od czasu do czasu ogromne ciężarówki i inne pojazdy.

Śladami von Bergmannów
Wjeżdżamy na główną ulicę miasta i jedziemy nią w prawo, by po około 800 metrach dotrzeć do pałacu Nider-Kauffung (3). Powstała w XVII wieku rezydencja należała do właścicieli dolnej wsi Kauffung. Prawdopodobnie Georg Wilhelm von Reibnitz był inicjatorem założenia rezydencji, której właściciele zmieniali się. W 1911 roku majątek nabyła Louisa von Bergmann, a ostatnim z tej rodziny był Joachim, który władał dobrami aż do czasów II wojny światowej.

Niestety, pałacu nie zobaczymy inaczej, jak tylko zza ogrodzenia. Zachowała się ładna kuta główna brama i furta. Obiekt po wojnie był siedziba dyrekcji PGR-u, a od lat 60. aż do roku 2001 mieściła się tu szkoła. Rok później sprzedano pałać prywatnemu właścicielowi. Obiekt zachowany w niezłym stanie niszczeje jednak nieużywany.

Wsiadamy na rower i cofamy się 100 metrów skręcając w prawo w ulicę Górniczą, jadąc dalej niebieskim szlakiem rowerowym. Zaraz za zabudowaniami folwarcznymi skręcamy w prawo, w szutrową drogą i jedziemy nią pod górę-rezerwat „Miłek” (4), mijając stok z nieczynnym wyciągiem orczykowym. W miejscu, gdzie stoi tablica informacyjna musimy podprowadzić rower stromą ścieżką kilkadziesiąt metrów, by dojść do cmentarzyka rodowego von Bergmannów. Zdewastowane, wręcz zbeszczeszczone miejsce pochówku Louisy i Joachima, uformowane w dwa tarasy ze chodami pośrodku, wymagałoby posprzątania. Nie tylko po chuliganach, ale też z powalonych drzew i połamanych gałęzi. Przydałaby się też jakaś tablica informacyjna. W każdym razie ktoś tu zagląda, bo na grobie Louisy palił się znicz (4a).

Cała wycieczka w „Nowinach Jeleniogórskich” nr 34/09.

Pętla kaczawska from GOK on Vimeo.