Ostatnia podróż ambasadora

Bolesław Osipik pojechał pociągiem do Przemyśla. Stamtąd udał się na Ukrainę. Jak mówi, nie jest tam bezpiecznie. – Zatrzymało mnie trzech mężczyzn. Pytali, czy mam pieniądze. Powiedziałem, że nie mam, puścili mnie – opowiada z ulgą. – Jedna Ukrainka poradziła mi, żebym nie zapuszczał się wgłąb kraju, bo jestem sam a u nich nie jest bezpiecznie. Dlatego zawróciłem.

Zwykle w takie podróże wybierał się z bratem, ale ten jest po operacji i lekarz zabronił mu jazdy na rowerze.
Z Przemyśla udał się do Zamościa. Tu pojawiły się inne kłopoty. W pewnym momencie zaczęły boleć go kolana. – Nie mogłem podjechać pod górkę, mimo że nie byłem przeładowany – mówi Bolesław Osipik. – Mój bagaż ważył 25 kilogramów, rower z bagażem – 45. W końcu dojechał. W Zamościu odwiedził Bożą Wolę. Planował wyjazd do Sandomierza, ale... – zrezygnowałem. Nogi odmówiły mi posłuszeństwa – tłumaczy. Ale i tak podczas tej wyprawy przejechał ponad pół tysiąca kilometrów.
Jak mówi, była to jego ostatnia podróż. – Na sto procent kończę. Zdrowie mi już nie pozwala, mam 67 lat – mówi. – Poza tym, nie mam już gdzie pojechać, przejechałem Polskę wzdłuż i wszerz.
W czasie swojej 50-letniej przygody rowerowej zrobił około 333 tysięcy kilometrów. Był w ośmiu krajach Europy. Dokumentację z tych wyjazdów przekazał niedawno do Archiwum Państwowego w Jeleniej Górze.
Niezrealizowany wyjazd? – W tym roku chciałem pojechać na Bornholm i przejechać ścieżkę rowerową od Słubic do Świnoujścia. Zostałem w Jeleniej Górze, bo opiekowałem się 97-letnią seniorką. Jej córka wyjeżdżała i prosiła mnie o pomoc – mówi. – Może się tam wybiorę, ale pojadę małymi etapami, maksymalnie po 50 kilometrów dziennie. To definitywny koniec.
Jak mówi, teraz pochłania go co innego. Wraz z bratem bliźniakiem wezmą udział w zlocie bliźniaków we Wrocławiu, firmowanym przez prezydenta stolicy województwa. Teraz może zostać ambasadorem bezpiecznej jazdy. – Przez te wszystkie lata nie miałem ani jednego wypadku – podkreśla.