Od miłości do eksmisji

- Wychodząc za niego za mąż też mogłam spisać intercyzę, ale w ogóle o tym nie myślałam. Pamiętam, że nawet wtedy nie pracował. Był goły i wesoły, ja za to od początku dobrze uposażona – wspomina pierwsze lata małżeństwa pani Helena, która w najlepszym okresie ciągnęła dwie prace. Kiedy w 1989 roku postanowiliśmy kupić mieszkanie, nie mieliśmy problemu z gotówką. Udało nam się nawet na giełdzie dostać jeszcze samochód i nadal nam starczyło – wspomina kobieta. Na początku listopada tamtego roku mąż pani Heleny zaproponował jej rozdzielność majątkową. – Miała być tylko na poloneza, ale okazało się, że objęła wszystko. Tym jednym podpisem wplątałam się w to całe bagno, z którego nie mogę się teraz wydostać. Po prostu mnie wrobił – tłumaczy pani Helena. – A przecież pieniądze były wspólne i dlatego majątek powinien zostać podzielony po połowie – mówi kobieta. Przed jeleniogórskim sądem toczy się proces w tej sprawie. – Mąż podstawiał na niego lewych świadków. Twierdził, że niby pożyczył te pieniądze bez żadnego pokwitowania. A wujek, od którego miał to rzekomo zrobić, już przecież nie żyje – mówi kobieta. 

- To wszystko bzdura. Żona miała niską rencinę, kiedy kupowałem mieszkanie. Z czego miała na nie wyłożyć. Jej zależy na tym, żeby mnie tylko zniszczyć – broni się Henryk Warchoł, były mąż pani Heleny, który po uzyskaniu rozwodu postanowił, że odzyska swoje mieszkanie. Do tej pory mieszkał w nim jego syn z byłą żoną. O eksmisję nie było trudno, bo pan Henryk jest jego jedynym prawnym właścicielem. Była żona nie miała zatem żadnego prawa w nim przebywać. Kilka tygodni temu pani Helena w asyście policji na oczach byłego męża opuściła sporne mieszkanie. Eksmisji dokonał komornik na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze.

- Nie rozumiem jak można było mnie wyrzucić z mieszkania, w sprawie którego toczy się jeszcze proces. We wrześniu odbędzie się przecież rozprawa o podział majątku – mówi zbulwersowana kobieta. Ale utrata lokum to nie jedyny jej teraz problem. Do czasu eksmisji sąd nałożył na panią Helenę opłatę na rzecz właściciela  lokalu, w którym przebywała po 600 złotych miesięcznie. I tak od maja 2010 roku na koncie byłej żony pana Henryka narosło pokaźne zadłużenie. Kobieta nie może się pogodzić z tym faktem.

- Nie dość, że płacę od 12 lat czynsz do spółdzielni, to jeszcze on żąda zapłaty za wynajem ode mnie. A przecież mieszkanie w połowie należy też do mnie – mówi pani Helena. – To jest granda, żebym musiała opuszczać własne mieszkanie w asyście policji. – Ja już tego psychicznie i fizycznie nie wytrzymuję – dodaje ze łzami w oczach- dodaje.

- To, że czynsz płaciła, to łaski nie robiła. Gdyby nie ona mieszkanie już dawno bym sprzedał albo znacznie drożej wynajął – mówi pan Henryk, który równie potężnym długiem co byłą żonę obarczył też swojego syna. - Gdyby był mądry i nie słuchał matki, to wyprowadziłby się z tego mieszkania już wcześniej i wynajął sobie coś na własną rękę. A tak jak tylko się obroni, pójdzie do pracy i od razu zapuka do niego komornik – mówi mężczyzna. – Nigdzie za darmo się przecież nie mieszka. I tak ich mało policzyłem – dodaje pan Henryk, który pomimo znikomego kontaktu z synem jest zadowolony z metod wychowawczych jakie wobec niego stosował. – Wychowywałem go miłością. Służę wszystkim radą jak postępować poprawnie z dziećmi. Czuję potrzebę niesienia pomocy innym. Kiedyś myślałem nawet o tym, by zostać księdzem. Dzisiaj sądzę, że nadal nim jestem, ale po cywilnemu – tłumaczy mężczyzna, który także nie jest bez długu. Wobec syna i żony zalega z alimentami na 34 tysiące złotych, ale wcale się tym nie martwi. – Jeśli sąd podtrzyma swoją wcześniejszą decyzję o opłatach za mieszkanie, wówczas sytuacja się odwróci i zarówno syn jak i żona będą mi jeszcze zalegać – wylicza mężczyzna.

Dzisiaj kobieta błąka się po znajomych, rodzinie i sąsiadach.

- To jej problem. Tyle czasu miała. Ja dwanaście lat się pałętałem, po autach spałem. Dwanaście lat jednej nocy spokojnie nie przespałem – tłumaczy.

Syn jest nadal na ul. Kiepury.

- Choć i tak ojciec już mi groził, że podniesie czynsz i albo sam się wyprowadzę, albo wystartuję w dorosłe życie z dużymi długami i komornikiem. A przecież nie mam się gdzie podziać. „Jeszcze Łukasz pożałujesz”. Mówił do mnie – dodaje Łukasz Warchoł.