Jelenia Góra: szok, łzy i niedowierzanie

- Ta informacja jest jakby obok mnie – mówi Grażyna Malczuk, przewodnicząca SLD w regionie jeleniogórskim. - Nie wierzę, że coś takiego mogło się zdarzyć. Nie znam takiej sytuacji na świecie, żeby zginął przywódca kraju nie w wyniku zamachu, tylko katastrofy.
Dzisiaj szefowa lewicy złożyła kwiaty i znicz przy zdjęciu wicemarszałka, wystawionym przy jego biurze. - Rozmawiałam z Jurkiem dwa dni temu, nie dociera do mnie jeszcze, że on tam był – mówi G. Malczuk. - Rozmawialiśmy o jego przyjeździe tutaj, dopinaliśmy sprawę kandydata na prezydenta. Chodziło mi o taką koleżeńską poradę. W Jeleniej Górze miał się pojawić w następny poniedziałek.

- Dla mnie Jurek to taka osoba, z której zawsze brałam przykład, np. w kwestii podejścia do ludzi. To chyba jedyny polityk, którego znam, który miał swobodę rozmowy z każdym człowiekiem: z tym, który przyszedł do niego na zebranie, po poradę a i z tym, który poprosił go o przysłowiowe 5 złotych. To mi się w nim zawsze najbardziej podobało - mówi. - Dla nas na tym terenie to... nie no trudno nawet powiedzieć, że to niepowetowana strata. To strata, której nie da się w szybkim czasie zapełnić. Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych. Jeśli chodzi o Jurka, to dla nas jest on osobą niezastąpioną. Cała reszta nas, działaczy lewicy, to ten trzeci garnitur. To dla mnie jest bardzo trudne.

Kiedy dowiedziała się o tragedii, panował jeszcze chaos informacyjny. Grażyna Malczuk słuchała informacji w mediach, ale sama nie dzwoniła do J. Szmajdzińskiego. - Nie odważyłam się – przyznaje.

W jeleniogórskim biurze poselskim Jerzego Szmajdzińskiego panuje grobowa atmosfera. Przed budynkiem stoi portret wicemarszałka. Ludzie przychodzą, składają kwiaty, zapalają znicze.

- Stała się straszna tragedia – mówi Walentyna Kalisz-Borowska, asystent poselski Jerzego Szmajdzińskiego. Pracuje z nim od 1 lutego 1992 roku. Rozmawialiśmy z nią w południe, mówiła załamanym głosem, prawie płacząc. Ale wciąż miała nadzieję, że to nieprawda. - Usłyszałam w radiu, że trzy osoby prawdopodobnie się uratowały. Wierzę, że wśród nich jest Jerzy Szmajdziński – powiedziała. Szybko jednak te informacje zostały zdementowane.

- Przychodzą do biura ludzie, dzwonią. Pytają, czy jest jakaś nadzieja. Nie wiem, co im powiedzieć. Wszystkie uczucia są teraz skierowane do całej rodziny – mówi.
W ratuszu prezydent Marek Obrębalski otworzył księgę żałobną, poświęconą pamięci ofiar katastrofy. - W obliczu narodowej tragedii, katastrofy rządowego samolotu na lotnisku w Smoleńsku, w której zginęli Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Pan Lech Kaczyński z małżonką i współpracownikami oraz najwyższymi przedstawicielami Władz Polski – pogrążamy się w bólu i smutku – to fragment jego wpisu.

- Zginęły osoby, wpływające każdego dnia w krwiobieg naszego kraju – komentuje prezydent. Oprócz Jerzego Szmajdzińskiego, posłanki Alensandry Natalli-Świat wymienił także ostatniego prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego. - Jest honorowym obywatelem Jeleniej Góry. Gościliśmy go niedawno, z wielkim szacunkiem wsłuchiwaliśmy się w jego refleksje. Był osobą, która zawsze miała serce wielkiego Polaka i która o Polsce myślała w każdej chwili – powiedział Marek Obrębalski.

W ratuszu gościł też były senator Tadeusz Lewandowski. On także złożył wpis do księgi. Znał osobiście prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Poznali się jeszcze w czasach Solidarności walczącej. O głowie państwa jak i o pierwszej damie wypowiada się jak najlepiej. - Znałem wiele zacnych osób, które zginęły w tej katastrofie – mówił ze smutkiem. - Dlatego tak trudno mi teraz o tym mówić.

Tadeusz Lewandowski chciał spotkać się z Lechem Kaczyńskim w sprawach związanych z Jelenią Górą. - Czekałem na moment, aż Lech Kaczyński zostanie oficjalnie kandydatem na prezydenta – mówi.

Dzisiaj byłemu senatorowi drżały ręce. - Kotłują się różne myśli, jest duży chaos w głowie po tej katastrofie - przyznał. - Ma ona niewiarygodne rozmiary. Jestem osobiście bardzo przygnieciony tym, co się stało.

Grażyna Malczuk przyznaje, że Jerzy Szmajdziński ostatnio był bardzo zapracowanym człowiekiem. Pochłonęła go kampania prezydencka. - Jeździł po całym kraju, chciał spotkać się z jak największą liczbą ludzi. Może chciał się spotkać ze wszystkimi. Już się nie spotka – kończy cichym głosem.