Rozpacz na zakręcie

Pies ma około 2 lat. Jest śliczny i bardzo przyjacielski. Nie czuje się jeszcze zbyt pewnie w domu, w którym są inne psy – ale garnie się do ludzi, prosi o pieszczoty. Magdy nie odstępuje na krok.
- To był horror – przeżywa dziewczyna. – Nie widziałam wcześniej tak zaszczutego zwierzęcia.

*
Był piątkowy wieczór, Magda wracała ze Szklarskiej Poręby. Przy wjeździe na zakręt śmierci zauważyła psa. Biały labrador siedział na środku asfaltu, oglądając się za samochodami. Kobieta nie potrafiła przejechać obojętnie. W grę wchodziły tylko dwie opcje – albo pies się zgubił, i ktoś go teraz szuka, albo został porzucony. Coś trzeba było zrobić, wyraźnie zagubione zwierzę potrzebowało pomocy. Poza tym biwakujący na zakręcie śmierci pies stwarzał bezpośrednie zagrożenie dla kierowców.

Magda zatrzymała samochód i próbowała zwabić psa krówkami. Krówki były w porządku, wygłodniały zwierzak po prostu połykał je w całości. Ale dotknąć się nie dał. Był przerażony, nieufny, umykał przy każdej próbie zbliżenia. Po kolejnej nieudanej próbie dziewczyna zrozumiała, że bez czyjejś pomocy sobie nie poradzi. Zadzwoniła na policję z informacją o porzuconym zwierzęciu, które w każdej chwili może wpaść pod koła jakiegoś samochodu. Długo przekonywała dyżurnego, że to nie tylko jej problem. Wreszcie przyjechało dwóch panów policjantów. Funkcjonariusze doszli jednak szybko do wniosku, że psa nie da rady złapać – i zabrali się z powrotem. Magda i coraz bardziej przestraszony labrador zostali sami na zakręcie.

- Policja przekonywała mnie, że problemem powinna się zając straż miejska. Tylko, że w piątek wieczorem straż nie pracuje. Dostałam jakiś numer alarmowy i zaczęłam dzwonić. Najpierw pan wytłumaczył mi, że on jest tylko od nagłych zdarzeń, a później zaczął narzekać, że musiałby wkładać mundur, i w ogóle.

Magda zrozumiała, że tak w ogóle, to na straż miejską ze Szklarskiej Poręby w piątek wieczorem nie powinna liczyć. Wykonała kolejny telefon na policję, z prośbą o kontakt ze schroniskiem w Jeleniej Górze. Schronisko, owszem, obiecało, że przyjmie psa – jak zostanie złapany i przywieziony. Magdzie opadły ręce. Skończyły jej się pomysły na temat tego, dokąd jeszcze mogłaby zadzwonić z prośbą o pomoc.

*
Na szczęście na jej wysiłki zwróciło uwagę przejeżdżające małżeństwo. Zatrzymali się, zaoferowali pomoc.

Próby złapania przerażonego psa trwały od godz. 19.30 do godz. 22.30. Troje przypadkowo zetkniętych ludzi próbowało wszystkiego, by obłaskawić lub przechytrzyć zwierzę. W końcowej fazie Magda prowadziła swojego busa z otwartymi drzwiami, a nowo poznany mężczyzna wyskakiwał z niego w biegu, by znienacka pochwycić białego labradora. W tym czasie żona tego człowieka, Iza, blokowała jezdnię autem z drugiej strony.

- Cud, że nie doszło do żadnego wypadku – przyznaje Magda.
Kilka razy wydawało się, że pies jest w zasięgu reki, ale nie udało się go pochwycić. Zrobiło się ciemno. Z ciężkimi sercami rozjechali się do swoich domów, a pies został na zakręcie.

Następnego dnia rano znowu kręcił się w tym samym miejscu. Zjadł przywiezioną kiełbasę ale nie dał się dotknąć. Przygodni znajomi nie mogli pomóc, pojechali do Krakowa. Magda wymyśliła, że przy pomocy siatki mogłaby unieruchomić zwierzę. Pojechała do Jeleniej Góry, odwiedzając kolejno lecznice weterynaryjne, straż miejską, wreszcie schronisko. Nikt nie miał siatki do łapania zwierząt. Schronisko, owszem, dysponuje specjalnym prętem z pętlą, ale na odłów psa musi być zlecenie z urzędu gminy, bo ktoś przecież musi za to zapłacić. O zlecenie można się postarać, tylko nie w sobotę. Najprędzej w poniedziałek. Magda zaproponowała, że sama poniesie wszelkie koszty, byle tylko ktoś pomógł jej chwycić psa. Wtedy pracownik doszedł do wniosku, że nawet jakby chciał, to przecież do samochodu kobiety i tak się nie zmieści klatka na zwierzę…

*
- Zrozumiałam, że jesteśmy kompletnie nie przygotowani do tego typu sytuacji. To było straszne. Dzwoniłam na policję, do straży miejskiej, do schroniska, do lecznic! Nikt nie chciał mi pomóc! Mogliśmy wszyscy zginać na tym zakręcie, po ciemku, i nikogo to nie obchodziło.

Labrador – młoda suczka, jak się okazało – została wreszcie schwytana. Magda znowu pojechała na zakręt, tym razem z mężem (po pracy) i własnym psem, na przynętę. Labrador siedział na asfalcie, dokładnie w tym samym miejscu, gdzie poprzednio. Został złapany po makabrycznej szarpaninie, kiedy ze strachu puściły mu wszystkie zwieracze. Gdy wreszcie zapięto mu smycz, wszyscy przez godzinę dochodzili do siebie po przeżytych emocjach.

Ten artykuł nie jest adresowany do osób, które chciałyby przygarnąć labradorkę. Dwulatka ma już nowy dom, znalazła godnych zaufania opiekunów. Znajduje się pod opieką weterynarza, bo przez pierwsze dni wydalała to, czym się ostatnio żywiła: foliowe torby, sznurki, kawałki plastiku.

To jest apel do wszystkich odpowiedzialnych za bezpieczeństwo służb, żeby nie pozostawały obojętne, kiedy potrzebna jest ich pomoc.

- Nic nie wskazuje na to, że ten pies się zgubił – mówi Magda. – Sprawdziliśmy wszędzie, gdzie to było możliwe. Nikt nie szuka białej, dwuletniej labradorki. Ktoś ją po prostu wyrzucił z samochodu.