O pracy dla niepełnosprawnych

A problem w dalszym ciągu jest poważny i wymaga zmian systemowych.   Uczestnicy konferencji, wśród których byli przedstawiciele placówek i ośrodków kształcenia niepełnosprawnej młodzieży oraz pracodawcy zatrudniający osoby nie w pełni sprawne byli zgodni co do tego, że najtrudniejsze do pokonania są bariery mentalne.

- Praca dla osób niepełnosprawnych to ważny czynnik rehabilitacyjny. Właściwie każdy pracodawca może stworzyć miejsce pracy chronionej. Pracodawcy trochę się tego boją, może z powodu niewystarczającej wiedzy o możliwości uzyskania finansowego wsparcia ze strony państwa. Praktyka pokazuje, że osoby niepełnosprawne są dobrymi pracownikami – mówi Ewa Kaźmierczak-Wojtasiewicz, współorganizatorka konferencji.

Sytuacja osób niepełnosprawnych na rynku pracy jest podwójnie trudna. Składa się na to ogólna sytuacja ekonomiczna przedsiębiorstw oraz fakt, że wiele osób niepełnosprawnych ze względu na swoje ograniczenia spowodowane chorobą nie jest w stanie podjąć pracy nie tylko w pełnym wymiarze, ale też wykonywać bardziej skomplikowanych czynności i zadań.

- Młodzież niepełnosprawna może kształcić się zawodowo do 24 roku życia. Po tym czasie właściwie zostawiona jest sama sobie. Podejście do niepełnosprawności w społeczeństwie się zmienia, ale następuje to bardzo powoli. Najtrudniejsze do pokonania są bariery mentalne, nie tylko u zdrowej części społeczeństwa, ale też u samych niepełnosprawnych – dodaje E. Kaźmierczak-Wojtasiewicz.

W ubiegłym roku w całym kraju o ponad 8 procent wzrosła ilość ofert pracy dla niepełnosprawnych zgłoszonych do urzędów pracy. Prawie 15 procent tej liczby stanowiły oferty pracy subsydiowanej. W 2013 roku wskaźnik zatrudnienia wśród niepełnosprawnych wynosił nieco ponad 22 procent, co oznacza, że tylko około co piąta osoba miała pracę.