"Nie mogli liczyć na pobłażliwość"

Dwaj mieszkańcy Rybnicy stanęli przed sądem pod zarzutem zabójstwa z zamiarem ewentualnym. Ale oskarżeni od początku twierdzili, że „nie szli po to, żeby zabić, tylko ukraść”.

Do tragedii doszło w kwietniu tego roku w Rybnicy. Bandyci ofiarę dobrze znali. Czasem przychodzili do 69-letniego Romana G. i pili z nim alkohol. On żył samotnie, miał rentę. Oni do pracy raczej się nie rwali.

Paweł Z. opowiadał przed sądem, że na pomysł obrabowania starszego mężczyzny wpadli razem. Ale jeszcze w śledztwie twierdził, że to kolega Piotrek namawiał go do skoku. Z kolei Piotr K. twierdził, że w śledztwie wyjaśniał inaczej trochę, ale się wtedy bał. A tak naprawdę, to napad na Romana G. był ich wspólnym pomysłem.

Mężczyźni wiedzieli, że około piątego każdego miesiąca Roman G. dostawał rentę. Wtedy w jego domu pojawiali się różni ludzie, którzy chcieli się napić. Paweł Z. i Piotr K. poszli do niego wieczorem 5 kwietnia. Mieli kominiarki na głowach – jedną zrobili z nogawki pomarańczowych getrów, drugą z rękawa niebieskiej bluzy.
Mówili, że gdy zaczęli plądrować pokój, pijany mężczyzna się obudził. Najpierw jeden, a potem drugi napastnik uderzył go w twarz. Paweł Z. mówił, że bili pięścią, dwa razy. Piotr K. - że raz z otwartej dłoni. Zaprzeczali, by kopali ofiarę, czy zadawali inne ciosy.
Mężczyźni wyjaśniali, że po tym, jak uderzyli Romana G. i zabrali mu spod materaca pieniądze, zostawili go odwróconego na łóżku, na prawym boku. Poszli do mieszkania na pierwszym piętrze, które należało do syna Romana G., włamali się tam i ukradli różne przedmioty. Twierdzili, że gdy wychodzili z budynku mężczyzna żył i słyszeli jak sapał.

Sąd nie podzielił stanowiska prokuratury, co do kwalifikacji prawnej czynu.

- Nie każde spowodowanie śmierci można kwalifikować jako zabójstwo. Jak zatem odróżnić czyny, które doprowadziły do śmierci? Kluczową kwestią jest sfera zamiaru sprawców. Skoro sami oskarżeni od początku negowali zamiar zabójstwa, to tylko uzewnętrznione aspekty ich zachowań mogą świadczyć o tym zamiarze. Sąd nie dostrzegł żadnego motywu, dla którego oskarżeni mogliby chcieć zabić mężczyznę. Nie powołała się na niego także prokurator. Nie używali też żadnych narzędzi zadając ciosy, choć mieli je pod ręką. Natężenie agresji w ich zachowaniu nie było małe, ale gdyby chcieli pozbawić mężczyznę życia, to nie miarkowaliby siły. I wreszcie kwestia zachowania się sprawców po dokonaniu przestępstwa. Twierdzili oni, że gdy wychodzili z mieszkania Roman G. dawał oznaki życia. Gdyby godzili się na jego śmierć, to przecież kontynuowaliby działania przestępcze – uzasadniał zmianę kwalifikacji prawnej czynu sędzia Robert Bednarczyk.

Jedyną okolicznością łagodzącą w stosunku do sprawców jaką uwzględnił sąd, było ich przyznanie się do winy. Paweł Z. Przyznawał się od początku do rozboju i kradzieży z włamaniem, jego kompan – Piotr K. dopiero przed sądem. Jednak sąd uznał, że mężczyźni wyrazili skruchę, co wyrazili także i w swoich mowach końcowych.

- Pozostałe okoliczności wyłącznie obciążają oskarżonych: zaplanowali napad, dokonali rozboju na osobie starszej i schorowanej, osobie, którą znali, a do tego w jej mieszkaniu. A jak wiadomo własny dom dla każdego człowieka jest swoistym sacrum, które oskarżeni pogwałcili w sposób brutalny i bezczelny. Dlatego nie mogli liczyć na pobłażliwość – dodał przewodniczący składu orzekającego.

Paweł Z. został skazany na 13, a Piotr K. na karę 14 lat więzienia. Wyrok nie jest prawomocny.

CZYTAJ TEŻ: Ciosy nie były takie, żeby go zabić