D. Skórzecka o swojej pasji i słodyczach

Podoba mi się tutaj. To moja miejscowość od urodzenia w 1987 roku. Tu mam najbliższą rodzinę i przyjaciół, z którymi wiele mnie łączy. Codziennie mogę podziwiać piękno pobliskich malowniczych krajobrazów. Kocham rześkie, poranne powietrze.

2. Lekcja z dzieciństwa, którą zapamiętałam:

Ze starszą siostrą Iwoną mama woziła nas sankami na ślizgawce w zamarzniętym rozlewisku. Ale ja zawsze wszystko chciałam robić „siama” i tylko „siama”. Wolałam ślizgać się na butach. Upadłam i złamałam lewą rękę. Po nocy spędzonej w szpitalu koniecznie chciałam się ubrać i iść do domu. Pielęgniarka i lekarz powiedzieli mamie Halinie, że dzięsiątka innych czterolatków nie sprawiłaby im tyle kłopotu, co ja.

3. Ten pierwszy raz:

Daleka podróż do egzotycznej Afryki i ośmiodniowy pobyt w Republice Południowej Afryki. Zupełnie inny świat, kultura, fauna, flora. Niesamowite przeżycia podczas safari. Z jeepa z bliska obejrzałam lwa, słonie, nosorożce.

4. Przebój życia:

Kilka lat temu urzekł mnie przebój grupy U 2 „One love”. Nadal z przyjemnością słucham muzyki i słów tej piosenki. Nie mam muzycznych preferencji.

5. Wkurza mnie:

Coraz powszechniejsze chamstwo, malkontenctwo Polaków i brak szacunku dla innych ludzi. Nie lubię osób leniwych i próżnych.

6. W życiu nie umiem obejść się bez...

Mojego narzeczonego Pawła (znajomość od 6 lat) i bez słodyczy, zwłaszcza ulubionej czekolady z orzechami.

7. Gdybym miała 100 tys. zł...

Rozpoczęłabym budowę dojo. To sala do ćwiczeń karate z lustrami, z matami (tatami) i ze sprzętem. Na Dolnym Śląsku nie ma takiego obiektu. Karatecy ćwiczą w typowych, szkolnych salach gimnastycznych i w halach sportowych.

8. Gdyby Polska była monarchią, królem uczyniłabym...

Nie widzę odpowiedniego kandydata.

9. Za późno na...

Na nic nie jest jeszcze za późno. Ma dopiero 23 lata i całe życie przede mną.

10. Ulubiona anegdota:

Wielokrotnie na drzwiach zamkniętych sklepów spożywczych, przemysłowych, czy tzw. ogólnobranżowych witały mnie karteczki z mało odkrywczyni hasłami w rodzaju: „Remont”, „Remanent”, „Wyszłam do biura”, „Choroba personelu”, „Wracam za godzinę” itp. Miesiąc temu w witrynie wiejskiego sklepu wisiał napis, którego treść była dla mnie absolutnie nowatorska: „Zamknięte z powodu ROZWODU”. Ostatni wyraz był ponadto podkreślony grubą kreską z czarnego flamastru.