Cień prezydenta

Czy prezydent ma zły wizerunek?
Wizerunek nie jest zły, ale zawsze można go poprawić. Ze względu na to, że dużo ludzi nie wie dokładnie, co leży w kompetencjach prezydenta i przez tę niewiedzę mogą go różnie postrzegać.

I Pani jako kreator wizerunku jest od tego, by to zmienić.
Nie do końca jestem kreatorem wizerunku. Jestem asystentką prezydenta, choć nie ukrywam, że sprawą wizerunku także chciałabym się zająć.

To może w ogóle w urzędzie przydałby się PRowiec?
Tu nie chodzi o PRowca, tylko o sposób przekazywania informacji, żeby ich nie chować, tylko się nimi dzielić. Im więcej ludzie wiedzą, tym łatwiej im wyrobić sobie zdanie na dany temat. Jeśli nie mają wiedzy, to każdy się próbuje domyślić i informacje są nieprawdziwe albo niejasne.

Jak rozpoczęła się Pani współpraca z Markiem Obrębalskim?
Jest wynikiem naszych prywatnych rozmów o tym, że przydałby się ktoś do pomocy w pracy prezydenta. Znaliśmy się wcześniej, ale nie z uczelni. Zaczęłam studiować na Akademii Ekonomicznej, jak p. Obrębalski był w drodze do fotela prezydenckiego.

To jak się poznaliście? Kto do kogo pierwszy zadzwonił?
Znaliśmy się z racji tego, że jestem członkiem koła miejskiego Platformy Obywatelskiej, którego szefem jest p. Obrębalski. Na tej platformie porozumienia odbyliśmy kilka rozmów i tak rozpoczęła się współpraca.

Spaliła Pani moje następne pytanie. Chciałem zapytać, czy należy Pani do partii politycznej.
Należę do koła miejskiego PO – tak, ale chodzi mi o to, żeby mieć jakiś wpływ, więcej wiedzieć, co się dzieje w mieście, a nie o politykowanie. Najpierw wstąpiłam do koła miejskiego, potem z Piotrem Miedzińskim próbowaliśmy coś zrobić z Młodymi Demokratami, nic z tego nie wyszło. Udzielałam się też pozapolitycznie, byłam jedną z założycielek organizacji promującej przedsiębiorczość - Studenckiego Forum Business Centre Club na wydziale Akademii Ekonomicznej w Jeleniej Górze wtedy, obecnie Uniwersytecie Ekonomicznym.

Interesuje się Pani polityką?
Tak jak każdy – lubię wiedzieć, co się dzieje, ale nie powiem, żebym chciała zostać politykiem. Raczej nie.

W Pani biografii pojawia się wątek Beaty Sawickiej. Na czym polegała ta współpraca?
Byłam dyrektorem biura pani poseł, zajmowałam się tak naprawdę wszystkim: prowadzeniem biura, reprezentowaniem pani poseł. To był mój pierwszy kontakt z polityką.

I sparzyła się Pani?
Nie, wtedy studiowałam dziennie i nie udało mi się pogodzić wszystkich obowiązków. Studia były dla mnie ważniejsze niż praca. Odeszłam 3 miesiące przed aferą, w ogóle o niej nie wiedziałam. Nie miałam żadnego wpływu na samą aferę ani na decyzje, które pani poseł w związku z nią podejmowała.

Kiedy wyszło na jaw: Sawicka wzięła, co Pani pomyślała?
Byłam bardzo zdziwiona i zaskoczona. Pani poseł była aktywnym politykiem, miałam przy niej mnóstwo pracy w biurze, w organizacji biura, spotkań, debat społecznych.

A dzisiaj? Jak ocenia Pani swoją byłą pracodawczynię?
Ciężko mi oceniać, nie chciałabym tego robić. To prywatna sprawa pani poseł. Nie czuję się na siłach, nie posiadam takiej wiedzy.

Wróćmy do urzędu. Jakie jeszcze ma Pani zadania?
Umawianie spotkań prezydenta, organizowanie konferencji prasowych, debat społecznych, redagowanie tekstów, gdzie prezydent był, co robił, robienie zdjęć, towarzyszenie mu w większości imprez.

Te zadania trochę dublują się z zadaniami wydziału promocji i polityki informacyjne.
Nie. Po pierwsze: współpracujemy ze sobą, mamy podzielone kompetencje. Po drugie: moje działania dotyczą stricte prezydenta, a działania wydziału dotyczą całego urzędu i miasta.

Jest Pani cieniem Prezydenta.
Tak. Można tak powiedzieć. Dobrze czuję się w tej roli, nawet rewelacyjnie. Chodzi mi o to, że mam co robić – jest sporo pracy.

Można z tego się utrzymać? Ile Pani zarabia?
We współpracy z Prezydentem postawiłam głównie na zdobywanie doświadczenia, z racji tego, że jestem bardzo młoda. Chodzi mi bardziej o nawiązanie kontaktów, pewnej wizji na przyszłość, a nie o pieniądze. Nie zarabiam dużo.

Prezydent powiedział, że zamierza wkrótce zmienić zasady waszej współpracy. Chodzi o etat?
Myślę, że tak. Na razie pracuję na zasadach umowy urzędu z moją firmą. W okolicach maja będą podejmowane decyzje. Wiele się może zdarzyć do tego czasu.

Pojawiła się Pani z dnia na dzień w urzędzie i... nie została oficjalnie przedstawiona urzędnikom.
Oficjalnie nie, ale wydaje mi się, że już każdy wie kim jestem i co robię, także nie ma z tym większego problemu. Nie odczuwam bynajmniej zazdrosnych spojrzeń innych urzędników, wręcz przeciwnie współpraca dobrze się układa.

Jak wygląda dzień Pani pracy?
Czas pracy jest nienormowany. Jestem w urzędzie wtedy, kiedy jest tam prezydent. Jeśli gdzieś wyjeżdża i ja nie muszę z nim jechać, to mam czas na przygotowanie materiałów na kolejne spotkania. Jeśli jedzie np. na jakąś konferencję i życzy sobie, żebym była, to jadę z nim. Chodzę, robię zdjęcia, obserwuję. Potem staram się to opisać, bez własnego mniemania o danej sprawie. Krótkie relacje z tych wizyt można potem przeczytać na stronie internetowej miasta. Chodzi o to, by pokazać, że Prezydent rzeczywiście ma sporo pracy i codziennie podejmuje wiele ważnych decyzji.

A jeśli zadzwoni o godz. 19. i powie: jestem na konferencji, proszę przyjechać.
Jadę. Jestem w tym wieku, że takie sytuacje mnie nie męczą. Poza tym, z góry było wiadomo, że tak to może wyglądać, dlatego nie jestem zaskoczona. Nie zdarza się to często.

Wiąże Pani swoją przyszłość z funkcją asystentki?
Ta współpraca będzie się rozwijać. Może w przyszłości zostanę doradcą, ale to za wcześnie, by o tym mówić.

Lada moment wybory samorządowe. Elżbieta Jasiak poprowadzi Marka Obrębalskiego do reelekcji?
Obecnie to niemożliwe, gdyż moje wynagrodzenie pochodzi z pieniędzy miasta. Nie mówię nie. Jeśli pan prezydent osobno, poza godzinami pracy, zaproponuje mi tego rodzaju współpracę, to będziemy o tym myśleć i zaplanujemy szczegóły.

***

Elżbieta Jasiak – asystentka prezydenta, pracuje od 1. października 2009r., ma 25 lat. Jest magistrem ekonomii ze specjalnością finanse i rachunkowość, ukończyła też podyplomowo studia public relations.