100 milionów płacić nie trzeba. Pozew przeciw starostwu oddalony

- Sąd II instancji zauważył brak legitymacji procesowej biernej powiatu, czyli inaczej mówiąc strona powodowa źle określiła stronę pozwaną – informuje Dagmara Mazur, radca prawny urzędu. – Inne argumenty stron nie były już przez skład orzekający rozpatrywane, bo taka wada oznacza niedopuszczalność drogi sądowej. Sąd zdecydował także o zwrocie przez spółkę kosztów sądowych, wynoszących 100 tys. zł. Od wyroku (poza kwestią kosztów sądowych) nie przysługuje odwołanie; spółka może tylko starać się o kasację.

Zadowolenia nie ukrywa starosta jeleniogórski Krzysztof Wiśniewski.

- Kamień z serca - przyznaje. - Oczywiście byłem i jestem przekonany, że racja w tej sprawie zawsze należała do powiatu, niemniej groźba wypłaty gigantycznego odszkodowania wpływała na sposób zarządzania powiatowym budżetem.  
Zarzewiem sporu o odszkodowanie było ograniczenie w 2008 r. tonażu na drogach powiatowych w ciągu ulic Sportowej i Turystycznej w Karpnikach. Starostą był wtedy Jacek Włodyga. Zakazy ruchu dla ciężkich pojazdów uderzyły w prowadząca tam wydobycie skalenia spółkę Pol-Skal. Kopalnię zamknięto z powodu – jak utrzymywała spółka – niemożności wywożenia urobku, a to spowodowało straty wyliczone w Pol-Skalu na 103 mln zł. Dodać trzeba, że drogowe ograniczenia wprowadzono na prośbę mieszkańców, zagrożonych ruchem ciężarówek na wąskich drogach powiatowych. Swoje znaczenie miało też niszczenie infrastruktury drogowej przez ciężkie pojazdy.
Pol-Skal początkowo próbował podważyć drogowe decyzje drogą administracyjną, ale sądy administracyjne potwierdziły legalność wprowadzonych zmian. W tej sytuacji firma skierowała przeciwko starostwu pozew cywilny o odszkodowanie, a orzekający w pierwszej instancji Sąd Okręgowy uznał te roszczenia. Tam też zdecydowały kwestie proceduralne – starostwu zarzucono niedopełnienie formalności w postaci niepowiadomienia odpowiednio wcześniej policji o zmianie organizacji ruchu.
To oznacza, że żadna z instancji nie rozstrzygnęła bodaj najciekawszego tym sporze problemu: czy organ zarządzający ma prawo wprowadzić intencjonalnie ograniczenia; w tym wypadku w organizacji ruchu przeciwko spółce wydobywczej.
Dagmara Mazur uważa, że w takiej sytuacji rozważa się dwa interesy – ten jednostkowy spółki i znacznie szerszy publiczny. Powiat ma stać na straży tego drugiego, obejmującego i mienie powiatu (niszczone przez ciężarówki) i spokój mieszkańców (którzy nie mieli uciekać z drogi przed jadącymi ciężarówkami).
Korzystny, prawomocny wyrok to dla powiatu ucieczka spod topora. Konieczność wypłacenia tak wysokiego odszkodowania zagroziłaby bankructwem tej jednostki samorządowej, bo jej budżet to niewiele ponad 70 mln zł.