„Przywitaj się z królową” Łukasza Walewskiego to błyskotliwe wprowadzenie do systemu dyplomatycznych symboli, kodów i ceremonii. Pomocne vademecum – nie tyko podczas spotkań biznesowych i oficjalnych uroczystości, ale również w życiu prywatnym. Książka o kulisach fascynującego świata międzynarodowej dyplomacji i jednocześnie praktyczny przewodnik po świecie savoir vivre’u.

„Głos wewnętrzny. Autobiografia” to historia nieśmiałej kiedyś dziewczyny z północnej, prowincjonalnej części Stanów, która dziś swoim zmysłowym, dojrzałym głosem uwodzi publiczność m.in. w Royal Opera House w Londynie, Metropolitan Opera w Nowym Jorku i La Scali w Mediolanie.

Zagrajmy w skojarzenia. Jakie obrazy w naszych głowach wywołuje Afryka? Spróbujmy: bieda, zacofanie, głód, kryzysy humanitarne, kolonializm, upał, a dla kontrastu piękne krajobrazy i różnorodność kulturowa? Pewnie w każdym z tych słów kryje się ziarenko prawdy o kontynencie, który większość z nas zna jednak tylko z krótkich newsów telewizyjnych i prasowych. Książka „Ku Afryce. Poznawać. Działać. Dzielić się” jest znakomitą próbą uporządkowania naszej wiedzy właśnie na temat Afryki.

Cóż znaczą te słowa? Zrozumiałe dla myśliwych, staną się klarowne także dla tych, którzy sięgną po książki Zbigniewa Adamskiego „Skarbiec Puszczy Sudeckiej” czy „W ogrodzie Ducha Gór Rzepióra”. Zawarte w nich legendy i opowiadania myśliwskie otwierają przed Czytelnikiem świat fascynującej wdziękiem i tajemnicą przyrody Sudetów, zwłaszcza Kotliny Jeleniogórskiej, oraz otaczających ją gór z Karkonoszami na czele. Opowiadania o myśliwych i ich przygodach przeplatają się z dawnymi, literacko przerobionymi podaniami. Bywają jak wehikuł czasu, przenoszą bowiem w odległą przeszłość, kiedy to książę Bolesław Krzywousty miał upolować rosłego, niezwykle pięknego jelenia, od którego powstała potem nazwa miasta – Jelenia Góra. Utwory oparte są jednak także na wydarzeniach historycznych, w przystępny sposób przybliżając je Czytelnikowi.

Wiesław Pasławski napisał i sam wydał „Szynkadelę”. Co to za książka?

Podobno lepiej jest nie oceniać książki po okładce. Można się „naciąć” i po lekturze pierwszych już stron stwierdzić, że to nie żaden nowy Joyce, lecz zamożny grafoman, który sam siebie wydał, aby zabłysnąć na osiedlu. Co mamy jednak pomyśleć, gdy zobaczymy na okładce dwóch wisielców, a tytuł książki to: „O pożytku ze zła wspólnego”?