Zgotował nam piekło

- Ale dzieci szybko rosną i na to wszystko patrzą. Chciałam im tego oszczędzić. A poza tym dlaczego mam cierpieć i znosić upokarzanie? Mówił, że się zmieni, że nie będzie pił. A było coraz gorzej. Opowiedziałam o swojej sytuacji w pomocy społecznej i znaleźli mi ten ośrodek. Spakowałam dzieci i uciekłam od męża – opowiada 36-letnia jeleniogórzanka.

W tym tygodniu ma zapaść przed sądem orzeczenie o alimenty dla dzieci. Zaraz potem Aneta złoży pozew o rozwód. Pismo ma już napisane. Ktoś jej poradził, by poczekała na decyzję w sprawie alimentów, bo gdyby złożyła pozew wcześniej, to obie sprawy sąd by połączył i musiałaby na pieniądze długo czekać.

- Mąż nigdzie nie pracuje, więc nie spodziewam się, że zacznie płacić. Ale z takim orzeczeniem mogę już działać dalej – dodaje matka pięciorga dzieci. Czwórka jest już w wieku szkolnym. Najstarszy syn ma dwanaście lat, najmłodszy trzy. Dwoje najstarszych dzieci pojechało na ferie do babci.

- Gdyby nie rodzina żony, to by to wszystko inaczej było. Nie mówię, język mam niewyparzony i czasem podnosiłem głos, zdarzyło mi się w nerwach odepchnąć żonę w czasie kłótni. Ale żeby tak wszędzie mnie oczerniać? - kręci głową Paweł.

To tu, to tam
Po ślubie zamieszkali w jego mieszkaniu w Jeleniej Górze. Niewielki lokal zajmowali jednak niedługo, bo – jak mówi Aneta – były tam pluskwy. Przeprowadzili się do mieszkania brata, już na dłużej, bo na cztery lata. Tam urodziło się dwoje dzieci. Potem była kolejna przeprowadzka znowu do mieszkania brata, na kolejne trzy lata.

Cały artykuł w najnowszych „Nowinach Jeleniogórskich” nr 6/10.